İsmail Büyük
@ismailbuyuk_
Hayatınızdaki en önemli iki gün; doğduğunuz gün ve neden doğduğunuzu anladığınız gündür...
youtu.be/RgKKgzVhMgY
Psikolog
Denizli
24 Mayıs 1989
234 okur puanı
Aralık 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
200 syf.
7/10 puan verdi
·
Beğendi
Okur Takip Önerileri
2023 okuma hedefini ekledi.
2023 OKUMA HEDEFİ
4/30 kitap - %13 tamamlandı
4 kitap okudu
30 kitap
1.576 sayfa
1 inceleme
0 alıntı
Bu dünyaya gelmek için hiç kimse bizim fikrimizi sormadı. Hiç kimse gelmek istiyor musun, burayı tanımak istiyor musun demedi. Hepimiz bizim isteğimizin dışında doğduk ve bir gün yine, kontrolümüz dışında ölüp gideceğiz. Ve hepimizin olmasını istediği hayalleri vardır. Bir de yaşamak zorunda olduğu hayatı… Olmasını istediğimiz ve olmak zorunda olduğumuz bir yerde sürüp gider ömür denilen kısıtlı zamanımız.
Aslında hepimizin düştüğü bir hata bu. Sadece en kötü zamanlarımızda, başımız derde girince, yokluktayken, sınava girerken, kısaca kendimizi çaresiz hissettiğimiz zamanlarda dualara sığınırız. Oysa ne büyük yanlıştır bu! Keşke en mutlu olduğumuz, her şeyin yolunda gittiği zamanlarda da dua etsek. Yüce Allahımızı her an, her saniye aklımızdan çıkarmasak ve bize verdiği güzel hayat için şükür etsek.
Mutluluk hiçbir zaman gerçekleşmesini istediğiniz tek bir olaya bağlı olmaz. Örneğin; sevdiğine kavuşma hayali kuran birini, evlilik yolunda atılan her adım mutlu eder. Kimisi için ocağında kaynayan bir çayının olduğunu, kimisi için akşam eve döndüğünde sıcacık bir gülümsenin karşılayacağını bilmek mutluluk kaynağıdır. İnsan aslında mutlu olmayı kafasında çok büyütür. Mutluluk etrafınızda olup biten, akıp giden hayatın ta kendisidir.
Bir insan hayatı boyunca sadece kendi gibi davranırsa gerçekten karakter sahibi olabilir. Ortama ve kişiye göre değişkenlik gösteren insanların, insanlıkları da sorgulanmalıdır. Kazansan da kaybetsen de neysen o olmalısın. Ancak o zaman insanların gözünde saygı kazanır ve net bir izlenim bırakırsın.
Umut bazen iyi bazen de insanı mutsuzluğa sürükleyen bir duygudur. İnsan bir konu hakkında tüm umutların tükendiğini hissederse, kendine yeni yollar arar. Aynı noktada bekleyip durmaz. Fakat gerçekleşeceğine dair en ufak bir umut onu beklemeye şartlandırır. Tüm dünyası, gördüğü o küçücük umutla şekillenir.
İnsanlar çoğu zaman kendilerine bir hedef belirlerler ve o noktadaki kişi gibi olmak isterler. Hatta bazen öyle abartırlar ki sadece düşünceden ibaret olan bu hayalleri gerçekmiş gibi görürler. Ve bir süre sonra kafalarında kurdukları kişiye kendileri de inanmaya başlar. Olmak istedikleri kişiyi anlatırken, kurdukları yalanların farkına bile varmazlar.
Oysa hayata sadece kalp gözüyle bakan birinden asla kötülük gelmez.
