Şeyh Efendi, gerçekten inanan insanlar gibi Allah'ın öfkesinden, kızgınlığından korkmuyordu; onu korkutan, Yaradan'ı yarattığından dolayı utandırmak, onun gözünden düşmek ve Allah'ın sevgisini ve şefkatini artık hak etmediğine inanmaktı.O Rabbına aşıktı ve bir kadına, hele ki kendine yasaklanmış bir kadına duyduğu günâhkar arzunun böylesine utanç verici ve yakıcı olması da, bunu asıl sevdiğine karşı bir ihanet gibi görmesindendi.
Sayfa 154Kitabı okudu
Görünmeyen bir kudrete inanmakla hayatını geçiren biri, görünmeyi çok önemli bulmamış olabilir.
Sayfa 345Kitabı okudu
Zannımca dostluk da aşk gibi, birini bazen iyi bir neden olmadan da sevebiliyorsun...
Sen benim tek hakikatimsin...
Herkes kendinde olmayanı arar, bazen o aradığı başkalarının bulmaktan korktuğu bir şey olsa da...
Sayfa 74Kitabı okudu
Hep son cümle söylenmedi hissi kaplıyordu ruhunu ve o söylenmemiş cümle, duymuş olduğu her cümleyi siliyor, hafızasını boşaltıyor söylenmiş olanların hepsini anlamsız kılıyordu.
Sayfa 108Kitabı okudu
İhanet bir akrebin çevresine dizilen ateş gibi onu ihanete uğramamış herkesten ayırıp yalnızlaştırıyordu. Bu başka hiç bir yalnızlığa benzemeyen yalnızca ihanete uğrayanların bildiği bir kimsesizlik, içine başka hiç bir canlının giremediği bir ıssızlıktı.
Sayfa 251Kitabı okudu
Bir insanı öldürmek için önce sesini öldürmek gerekir, inançları duyuran sesi yok edersen o sesin sahibi kendiliğinden yok olur.
Sayfa 299Kitabı okudu
Zor seven insanlar, sevilmesi zor olan insanları sevmeye meyleder.
Sayfa 328Kitabı okudu
Gurur insana mahsus bir histir, asil bir kadına lazım olan gülünçlükle kaynaşmış bir gurur değil, yaptığı herşeye hattâ gurursuz gözüken davranışlara bile asalet katan vakardır.
Sayfa 329Kitabı okudu