Sırf bu yüzden yazmıyorun :)
Yazının kölesi olalı beri benim için okuma keyfi kalmadı.
Sayfa 167Kitabı okuyor
Şimdi bana öyle geliyor ki, beni çevreleyen her şey benim bir parçamdır; en sonunda ben her şey olmayı başardım…
Sayfa 166Kitabı okuyor
Özgür aklın ürünü bir düş makinesinin gerekliliğine inanıyorum.
Bizi her şeyin ötesinde ilgilendiren şey, insanın geçirdiği sınavlar ve bunların üstesinden gelme biçimidir.
Hiç kuşkum yok, masallar gerçektir.
Masal
Sokaklar, caddeler, dağların kayaları arasındaki bitmek bilmeyen ıssız boğazlar gibi uzanıyorlardı. Kim bilir bu örtünün altında gizlenen kent yine aynı kent miydi, yoksa gece bir başka kentle mi değiştirilmişti?
Sayfa 24
Okumak yalnızlıktır. İki kişi bir arada olduğunda bile insan yalnız başına okur.
Yalnızca senin olduğunu hissettiğin şeyler senin oluyor.
Belki içerideki kişi intihar etmek üzeredir ve telefonu uzun uzun çaldırarak onu bu son adımı atmaktan vazgeçirmeye uğraşıyorlardır.
Bütün öykülerin vardığı sonuç şudur: insan tek bir hayat yaşar.
İşte gene aynı noktadayız. Tam doğru yola girdiğinden emin olduğunda ya bir kesinti ya da dönüm noktası yüzünden tıkanıp kalıyorsun.
Yazdığım her öykünün kaynağında kafamda dönüp dolaşan bir imge vardır, kim bilir nasıl doğmuştur da ben onu belki yıllardır sürüklemekteyimdir.
Sayfa 425
Şairin inancı,inanmazlığın askıya alınmasıdır.
Cehennemin ortasında cehennem olmayan kim ve ne var, onu aramak ve bulduğunda tanımayı bilmek, onu yaşatmak, ona fırsat vermek.
Ve Polo: “Biz canlıların cehennemi gelecekte var olacak bir şey değil, eğer bir cehennem varsa, burada, çoktan aramızda; her gün içinde yaşadığımız, birlikte, yan yana durarak yarattığımız cehennem. İki yolu var acı çekmemenin: Birincisi pek çok kişiye kolay gelir: cehennemi kabullenmek ve onu görmeyecek kadar onunla bütünleşmek. İkinci yol riskli: sürekli bir dikkat ve eğitim istiyor; cehennemin ortasında cehennem olmayan kim ve ne var, onu aramak ve bulduğunda tanımayı bilmek, onu yaşatmak, ona fırsat vermek.”
Sayfa 204 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
