dünyamız, daha doğrusu benim dünyam, bana ait olan ve olmayan düşüncelerin neticesinden başka bir şey değil, bir hayal, bir siluet, sanrı, bir gölge görüntü ve karagöz oyunu.
belki düşünceler dünyadaki tüm devinimlerin sebebidir ve bana dünyanın anlaşılabilir olduğunu anlatan filozoflar, dünyanın anlaşılmazlığı yüzünden bu fikre kapılmışlardır.
Bilincin mutlulukla ilişkisi sadece mutluluk bittiğinde başlar.
Kötü olmayı bilmek pahasına iyiyiz, kötüyüz çünkü iyi olmayı başka türlü anlayamazdık demişti Brecht.
Dıştan demokratik gibi görünen konformizm, herkesi kendisinin dublörüne ve bir başkasının donuk yankısına ya da efsanevi bir istisnaya dönüştürdü. Insan medya hokkabazlığının arkasında mutlu bir şekilde varlığını sürdürüyor. Ve en yukarıda politikacılar azami kar amaçlı ekonominin sönük figüranları olarak rol yapıyor ve öyle davranıyorlar.
Bazı insanlar neden mutlu olamaz biliyor musun soylu Proteos çünkü kendilerini mutluluğa layık görmezler mutluluğu kendilerine yakıştırmazlar mutluluk istermiş gibi görünseler de mutluluktan kaçarlar garip ama mutsuzluk içinde mutludurlar…