Karşılaştığı insanlar, esen rüzgar, okuduğu bir kitap, öylece boş boş tavana bakarken düşündüğü bir an, hepsi o hamura çentik atmaya, o duvara renk katmaya devam eder. Yeni yeni pencereler açmaya, bazı kapıları kapatmaya… Kendinle tanış ama tanıdım deme, kendini bulmaya çalışmak da sanki biraz beyhude. Yol uzun, kim bilir?
Sayfa 35Kitabı okuyor
Çok eskiden, keskin sınırları olan insanlar bende hep hayranlık uyandırırdı. Evetleri hayırları belli olan. Duvarlarında pencere nerede, kaç kapı var belli olan. Kilitleri belindeki kocaman halkada asılı olan insanlar. Kendini tanımak, bilmek ve bu tarife sadık kalmak böyle bir şey sanırdım. Benim duvarlarım her an yıkılmaya, pencerelerim kapanmaya, kapılarım kırılmaya müsaitti sanki. Ben o duvarı her an farklı bir renge boyayabilirdim. Anahtarlarım incik boncuk çekmecelerinde kaybolurdu, bugün bir daha asla dediğim şeye yarın kendimden geçe geçe koşabilirdim. Şu tanımda bile bir katılık yok mu sanki? ‘Ben buyum.’ Diyebilme hadsizliği.
Sayfa 35Kitabı okuyor
Evet dünya yaşanacak bir yer, doğru. Ama aynı zamanda ölünecek de bir yer. Ölüm size korkutucu geliyor, hayat da bana öyle. Bilmediğimiz her şey korkutucu gelir zaten.
Sayfa 33Kitabı okuyor
İçimizden tası tarağı toplayıp gidenlerin haddi var hesabı yok.
Sayfa 18 - İzdiham Dergisi -sayı 54Kitabı okuyor
“Kendimize ayırdığımız sözlerden birini ağzımızdan kaçırdığımızda, içimizin dallarından bir kuş uçup gidiyor ve hep bir kuş eksik kalıyoruz sanki biz orada.”
Sayfa 5
Gemi karaya oturdu ama mürettebat hâlâ yelken açıyor.
Sayfa 15 - İzdiham Dergisi -sayı 54Kitabı okuyor
"Acı duyabiliyorsan, canlısın. Başkalarının acısını duyabiliyorsan, insansın." Tolstoy
Sayfa 11 - İzdiham Dergisi -sayı 54Kitabı okuyor
Ne olunca hayret edeceğiz? Bir insan vahşice başka bir insanı öldürdüğünde mi? Bir insan sevdiği kişiye acılar çektirdiği de mi? Bir arkadaş bir arkadaşının arkasından iş çevirdiğinde mi?
Artık kuşların terkettiği sokaklarda yalnız yürüdüğümüzde mi?
Sayfa 9 - İzdiham Dergisi -sayı 54Kitabı okuyor
Her şeyin bize normal geliyor olması hiç normal bir durum değildir.
Sayfa 9 - İzdiham Dergisi -sayı 54Kitabı okuyor
Hayret etme dürtüsünü yitiren bir birey veyahut bir toplum için kötülüğün içinde debelenmekten başka hiçbir şansı yoktur.
Sayfa 8 - İzdiham Dergisi -sayı 54Kitabı okuyor
Yeşeremedim. Çiçek açamadım. Ama çok çabaladım.
Sayfa 16
işte tam da orası
işte ruhumdaki kulunç
gözlerinin gözlerimi nehyettiği yerde
işte tam da orada başladı.
Sayfa 13
Ben hiç terk edilmedim
Ben hep yok edildim
Sayfa 11
Kapısı bir kış günü telaşla çalındığında Vaaza ve öğüt vermeye başlayan karıncaların
Suçu gibi hayat
Sayfa 11
Tek yapmam gerekeni beceremediğim günden beri
Nereden başlamamam gerekse her şeye oradan başladım
Sayfa 11 - Bülent Parlak