Je vais mourir, oh ne me plaignez pas!*
*Yakında öleceğim, bana acımayın.
Sayfa 40Kitabı okudu
24 Haziran 2017
Ne tuhaf, yıllardır bir bulutu seyrettiği olmamıştı.
Hiçbir şey yapmamak onu ke- yiflendirdi. Paris'teyken davetten davete koşardı, şimdi kendisini saran sessizlikse taze bir pınar gibiydi.
Ama saatler çok inatçıydı, söverek, yalvararak, altın vererek onları hızlandırmak olanaksızdı, uykulu adımlarla
''Soluğu yalnızca bir kez, şu satırı dile getirirken kesildi:
'Je vais mourir, oh ne me plaignez pas!'* Çünkü bununla yaşamının en önemli arzusunu dile getirdiğini duyumsuyordu ve de insanların kandırılmaya yanaşmamalarından, onu tutmak, uyarmak, frenlemek istemelerinden korkuyordu.''
*Yakında öleceğim, bana acımayın.
Sayfa 41Kitabı okudu