Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
48 syf.
·
Puan vermedi
Kitap XV. Louis döneminde Fransa iktidarında söz sahibi olan bir kadının yaptığı hatalar sonucu bütün o gösterişli hayatından sürgün edilmesi ve bu sürgün süresi boyunca yaşadığı içsel sıkıntıları ele alıyor.
Çok kısa bir kitap olmasına rağmen etkisini üzerinizden atamıyorsunuz. Zweig büyük yazar gerçekten. Bir çöküş ancak bu kadar güzel anlatılabilirdi.
Muazzam.
Je vais mourir, oh ne me plaignez pas!
Çünkü insanlık tarihi davetsiz misafirleri sevmezdi; kahramanlarını kendi seçer, ne kadar usandırıcı bir çabaya girerlerse girsinler hakkı olmayanları acımasızca geri çevirirdi; talihin ilerlemekte olan arabasından bir kez düşen bir kişi, arabaya bir daha yetişemezdi.
kitabın beni esas etkileyen tarafı, ana karakterin gerçek oluşuydu aslında. o ana kadar o anki şartlarla kurulmuş bir hayatın, nasıl bambaşka bir yere gidince, elindeki tutkuları ve insanı o insan yapan özellikleri alınınca mahvolabileceğini sonuna kadar da hissetirdi. madame de prie'nin kendi içinde verdiği savaşı, hangi birimiz vermezdik ki? bu yoğun hayatın içinden alınıp bambaşka bir dünyanın içine konulsak, hangi birimiz bir müddet sonra eski renkli hayatlarımıza dönmeye çalışmazdık? hayır demeyin, madame de prie de aynı bizlerin yapacağı gibi başta kendisini tamamen özgür ve mutlu hissetti. özüne döndüğünü düşündü. fakat eski yaşantısının ufak bir kırıntısına dahi muhtaç kalması uzun sürmedi.
bir çok alıntı var, hepsi de vurucu ve etkileyici paragraflar. ancak beni en çok etkileyen kısım, kısa ve tek bir cümleydi. belki alayla söylenmişti ama kesin gerçekle karışıktı.
"je vais mourir, oh ne me plaignez pas!" (yakında öleceğim, bana acımayın!) ve belki de madame de prie'nin bu sözü, içten içe bildiği, yine de kabul etmek istemediği bir gerçekten ibaretti. zira bu çaresiz kadının ölümünün haberi bir sihirbazın anlamsız gösterisi içinde kaybolup gitti, aynı ölürken korumaya çalıştığı gülümsemesi gibi.
Fransız sarayında epey etkili olmuş aristokrat bir kadın olan Madame de Prie’nin gerçek yaşamına dayanır.
Sarayın ışıltısından, kalabalığından ve kendi yetkilerinden ayrılmak onun için zor bir durumdur. Sürgünün içinde yarattığı etkiyi herkesten saklar ve belki de kısa süreli bir göz dağıdır diye düşünür. Gizemli bir şekilde ortadan kaybolmak ister. Küçük kasabaya yerleştikten sonra aldığı mektuplarla aslında kimsenin onu merak etmediğini ve bu sürgünün pekte kısa olmayacağını anlar. Alıştığı şan, şöhret, kalabalık ve güç arkasında kalmıştır. Hırslı bir kadın olarak bir plan yapar ve hazırlıklara başlar.
Tek bir insanın diğeri için neler ifade edeceğini hiç bilmemişti, çünkü hiç yalnız kalmamıştı.
Bunca yalnızlığa katlanabilecek kadar güçlü değildi o. Bu onun ölüm fermanıydı.
Mutluluk, servet, iktidar, gençlik ve aşk olmadan soluk alamayacağını biliyordu; Fransa’ya hükmettikten sonra köylü kadınına dönüşemezdi burada.
Eskiden insanlarla ve güçle oynamıştı yalnızca, şimdi ise hiçbir oyuncağın ölüm kadar keyifli olmadığını fark ediyordu.
Karşısında bir ayna varmış gibi doğruldu, ölümü bekledi ve gülümsedi, gülümsedi, gülümsedi.
~”Je vais mourir, oh ne me plaignez pas!”
Je vais mourir, oh ne me plaignez pas. (S40)
Evde bir ölü yaşıyor fark etmiyor musunu ?(S44)
Madame de Prie önemli bir konumdan değersiz bir konuma düştüğü için kendisinin çöküşünü gün geçtikce acı çekerek seyrediyor..
Kısa ve anlamlı bir hikaye olmuş aslında. Hatta son sayfası şaşırttı beni :) ben daha farklı beklemiştim. Beğendim.
--
İnsanoğlu, elimizde olanların değerini bilmeyip, şükretmeyip hep daha fazlasını isteyip mızmızlanıyoruz. Oysa ne kadar şükretmemiz gerekiyor nefes aldığımız için bile, düşünebildiğimiz için bile.. Bir zamanlar değersiz gördüğümüz önemli hususlar elimizden kaydıktan sonra fark ediyoruz değerini, önemini. Madame de Prie gibi..
Yazar, kadın psikolojini bu kitapta iyi bir şekilde anlatmış fakat hikaye beni açıkcası o kadar da sarmadı. Kitabın ortasından sonrası daha iyiydi.
Aslında kısaca yüksek ve düşük mertebe, statüsü düşen bir kadının düşünceleri ve yaptıkları, etrafındaki insanların azalmasıyla çöküşe uğrayan, türlü şeyler düşünen ve kendi ölümünün bir yankı uyandırmasını beklediği değişik bir psikolojik tarzla yazılmış kitap.
.
Alıntı 1-
Soluğu yalnızca bir kez, şu satırı dile getirirken kesildi:
"Je vais mourir, oh ne me plaignez pas!"
(Yakında öleceğim, bana acımayın.)
.
Alıntı 2-
"Ölüm denen şey kolay geldi ona, hatta ölürken gülümseyebiliyordu insan."
''je vais mourir, oh ne me plaignez pas !!''
İnsanları kendi çıkarlarına göre acımasızca kullanan bir kadının ölüm anına kadar olur da biri gelir ve ellerimden tutar diye beklediği ama kimsenin gelmediği güzel bir hikaye.
Balolarında Osmanlı etkisine'de atıfta bulunmuştur.
Madame de Prie balosunda TÜRK tatlıları ve içecekleri ikram eder.
Je vais mourir, oh ne me plaignez pas!
Yakında öleceğim, bana acımayın.
•O da kadınların çoğu gibi tümüyle başkalarının ruh halinden beslenirdi.
Arzulandığı zaman güzeldi, zeki insanların arasında nüktedandı, gururu okşandığında kibirliydi, sevildiği zaman aşıktı.
•Zamana ne rüşvet ne rica ne de emir işliyordu, dairesel turlarını atıyorlardı aylakça.
*
*
Eylül ayını Stefan ile kapatma fikri ne denli doğru bilemedim. Elbette enfes hikayeleri var ama bağımlılık yaptı okunmayı bekleyen kitaplar varken Stefana takılmak ,tanrım sanırım deliriyorum
*
Minicik bir kitap kocaman bir çöküş öyküsü ve elbette sahnede yer alan EGO…
Biliyorsunuz ki bu eser gerçek bir yaşamdan alınmıştır. XV. Louis döneminde Aristokrat bir Fransız kadını Madame Prie’nin yaşamı anlatıyor.
Göşteriş meraklısı Madam Prie'nin güzelliği sayesinde sahip olduğu şan - şöhret, müthiş derecede güzel, paralı aile ve hayaller şehri Paris. Hepsine sahipsin ama değilsin!
Madame Prie saraydan sürülür ve yaşamı bir anda değişir. Objelerden başka bir şeye değer vermediği için yeni yaşamında parasıyla bile yanında tutacak kimsesi kalmaz.
Objeye değer veren varlığın günden güne yaşamının sonlanması.
Sen de kapitalist sistemin kölesi olmuşken bizler ne yapalım Madam Prie!
Bir kadının gösterişinin, egosunun , objelere canlıdan çok değer vermesi ve elbette sonunu hazırladı. Sınıflar arası ilişkilere de değinerek şahane bir eser yazmış. Bir solukta okunması gerekiyordu okudum
mükemmel, tamamiyle
madame'ın yürek burkan ölümü,
hatırasının saniyelik bir gösteriyle silinişi..
je vais mourir, oh ne me plaignez pas,
nasıl da yürek burkuyor