Benim parçam olan bir şey nasıl canımı yakabilir?
Oldum olası kendimi kitapların arasında kaybederdim. Kitaplar her zaman memnuniyetle balıklama atladığım, bir kaçış yolu olmuştu.
Muhafız başının arkasını kavradığında bile “Kan ve Külden,” diye bağırdı. “Yükseleceğiz! Kan ve Külden doğacağız!” Defalarca, muhafızlar onu kalabalığın içinde sürüklerken bile kelimeleri bağırdı.
Sayfa 304Kitabı okudu
Tanıdık olan her şeyi geride bırakıyordum.
Fiziksel acı neredeyse her zaman sıcaktı, peki ya görülmeyen acı?
İşte bu neredeyse her zaman soğuk olurdu .
"Bazı insanlarsa nefes almayı bile hak etmiyorlar. Bunu söylemek belki hastalıklı bir şey gibi görünebilir ama doğru."
Tadı... acı bir çaresizlik ve ekşi bir umutsuzluk gibiydi.
"Hayat inanılmaz acımasız olabiliyordu."
Gelecek ve müdahale edemeyeceğim şeylerin üzerinde durmak neye yarardı ki?