Adsız Sansız Bir Jude
@jude_
Ön lisans
26 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Hiç girmediğim bütün savaşların yaraları var üzerimde.
Okur Takip Önerileri
128 syf.
·
Puan vermedi
"Medeniyetin, gelişme düşüncesinin amacı birbirini öldürmeye uğraşmak mıdır, yoksa kardeşliğin kurulmasına çare aramak mı? Neden insan öldürmek tekniğinde en usta olan, savaş aletlerini en iyi yapan milletler en medeni, en ileri sayılıyorlar?.. Şimdiki milletlerin hiçbirisi meğerse medeni sıfatına layık değilmiş... Düşünülürse kan dökmek bakımından bugünkü ileri insanların mağaralarda, taş kovuklarında, adeta inlerde yaşayıp da üzerlerine saldırdıkları avlarını tırnaklarıyla, dişleriyle paraçalayarak yiyen vahşi atalarından çok farkları yok..."
Birisi öldüğünde, onunla ilgili her şey geçmiş zamana dönüşür. Keder hariç. Keder şimdiki zamanda kalır
Ben hayata bir sır olarak başladım, sonra da bir skandala dönüştüm
Bazı anılar ağırdır... kimi zaman o kadar ağırdır ki; hareket etmemize, koşmamıza, gülmemize, mutlu olmamıza, aşka inanmamıza, bir dosta güvenmemize, yeniden bisiklete binmemize, bir parti düzenlememize, kendimizi sevmemize ve daha pek çok şeye engel olurlar.
Kendimize şöyle diyebilsek ne kadar iyi olurdu: "Şunları, şunları ve şunları unutacağım, şunları, şunları ve şunları batırlayacağım!" Ama bu imkânsızdır: Anıları silmeye de, unutmaya da karar veremeyiz.
Hepimiz anılardan oluşuruz; üzüntülere, mutluluk ve gurur dolu anlara, utançlara, acılara ve öfkelere, keyiflere, tatlara ve kokulara, lezzetlere ilişkin anılardan; sıkıntılara, kahkahalara ve gözyaşlarına ilişkin anılardan oluşuruz... Her insan anılardan oluşur, her insan bir hafızadır.
Tuhaf... Hatırlamak isteriz ama unuturuz; unutmak isteriz ama hatırlarız; hiçbir şey istemeyiz, bu sefer de bir anı kendiliğinden aklımıza gelir; unuttuğumuzu sanırız ama hayır, anımsarız. Ne tuhaf: Hatırladıklarımızı da seçemeyiz, unuttuklarımızı da.