Seni kayıtlı şartlı sevdiğimi söylüyorsun...
Hanımefendi;
Türk dilinde iddianızın cevabı,
“Halt ediyorsunuz“dur ...
Ölmemek için öldüreceksin. Ölmemek için öldürmek mi? Peki öldürürsem ölmeyecek miyim? Belki öldürdüğün her canlıda ölen kendinsin. Ama bunu ne zaman kavrayacak insan? ... Ezilmek istemiyorsan ez mi hakikat?
Gözyaşlarından inci yapmak...şairin kaderi bu. Bu incilerin bir sevgili kahkülünde pırıldadığını görebilmek de en büyük mükafatı. Benim zavallı göz yaşlarım..!
Günler senden birer parça götüren haramiler, kırk haramiler, kırk bin haramiler...
Kitap kâinata açılan kapı.
Ruh yazının icadından sonra ölümsüzleşti.
...kitap binlerce yılın ötesinden gelen ve binlerce yıl öteye taşıyan ses.
Kendini dalgalara terk et, bir kayaya yapışan midye olmaktan kurtul.
...insan yosun olmak için yaratılmamış.
”Kelimeleri sana veriyorum okuyucu… Onlar yanıp sönen birer oyuncak. Boş içleri. Boş mu? Alev var göğüslerinin içinde, barut var, gözyaşı var. Nihayet bütün dünya kelimelerden ibaret. Ama sende ne varsa kelimede de o var. Kelime, Narsis’in kendini seyrettiği dere. Çok bakma, içine düşersin! ”
Kitap
Ben bir taşralı tecessüsüyle sürüklendiğim o gürültülü dünyadan, kitapların asude inzivasına iltica ettim.
Cemil Meriç
Sevgiliye masallar
***
Kalbimi kelimelerle doldurdum.
Mektuplarım onun için parmaklarını yakıyor. Dudaklarını da yakacak. Dudaklarını ve bütün varlığını.
Ben pervane değil, ateşim.
Kıskanıyorum kelimeleri. Birer kelebek gibi sana uçuyorlar.
Kelimeler senin kokunla sarhoş.
Saçlarını okşayan rüzgarı kıskanıyorum. Tenine sarılan entarini kıskanıyorum. Saçlarında dolaşan tarağı kıskanıyorum.
Anlıyor musun?
Aynanı kıskanıyorum. Yatağını kıskanıyorum. Yılları kıskanıyorum.
Kimsin sen?