Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.26
Yeşim Gökdoğan
Yeşim Gökdoğan
@ka_tet
Kitaplar eşsiz bir şekilde taşınabilir büyülerdir.
İstanbul
İstanbul, 13 Eylül 1986
1346 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bu kitap 18 yaşımda elime geçseydi nasıl olurdu diye düşünmeden edemiyorum ^.^
Tüm bildiklerinizi, izlediklerinizi, deneyimlerinizi unutup sıfırdan bu kitabı okumak gerçekten çok keyifli.
Kitabın başlarında sıkılıp kenara atmak olası ama devam ederseniz eminim bir çok konuda ufkunuzu genişletecektir.
Özellikle erkeklere yazılmış gibi gelse de bir kadın olarak okumak ve öğrenmek gerçekten keyifli bir yolculuktu.
Günümüzde cinsel baskıları, travmaları kadınlar sırtlanmış gibi görünse de, erkeklerin de cinsel konuda ataerkil dönemin getirdiği travmaları var.
Bunları görmezden gelmek her iki taraf için de çözümleyici değil.
Bu eski kitap günümüze ışık tutuyor.
Sevişme sanatını merak ediyorsan porno sektöründen uzak durup ustalara kulak vermeni öneririm.
Büyülü dünyamız sıradan gelmeye başladığında hemen bir King kitabına sarılıyorum. Bundan başka dünyaların da olduğunu her bir kitabında hatırlatıyor.
Kitabın başında Charlie’ye ‘bu dünyada daha ne kadar acı görebilirsin ki evlat’ derken, bundan başka dünyalarda da acı dolu bir hayat sunabiliyor yada.
Bir kova altın için mi hayatını tehlikeye atarsın yoksa köpek dostun için mi?
Peki bu yol her ikisini de vaadetse ne kadar ileri gidebilirsin?
İki sorununda cevabı karanlık bir kuyuda gizli bu kitapta.
Benim hayatımla paralel ilerlemesi kalbimin kaburgalarımın altında takla atmasına sebep oldu. Kedimin hastalığında Charlie’nin Radar için çıktığı yol, babamı kaybettiğimde Charlie’nin annesini kaybetmesi gibi küçük, büyük bir çok temas…
Sizin de gördükleriniz sıradan gelmeye başladığı bir dönemdeyseniz yada sadece keyifli bir masalda kaybolmak isterseniz hemen bu yolculuğa çıkmanızı öneririm.
1999 depremini İstanbulda yaşadım. İlk günlerden itibaren okulum ve ailemle yardıma gittim, henüz 13 yaşındaydım. Gördüklerimi, yaşadıklarımı hiç unutmadım. O yıllarda beklenen İstanbul depremi için gerginliğin arttığını profesörlerin çalışmalarını, uyarmalarını ve bende oluşan travmaları anlatmam çok zor. Deprem Dede diye haklın adlandırdığı Ahmet Mete Işıkara’dan bir çok eğitim aldım. Okullarda deprem tatbikatları, çantalar, buluşma noktaları bir çok farkındalık geliştirdik. Peki sonra?…
Ben 37 yaşıma geldim, deprem vergilerimi ödedim, hala çantam kapının önünde, yeni binalarda yaşamaya çalıştım ve yeğenime deprem olduğunda neler yapması hakkında bilgilendirdim. Sonra 6 şubat 2023 te öğrendim ki yeni binalarda da binlerce insan ölebiliyormuş, yardım kuruluşları umutlarımı yıkabiliyormuş, hala depremde bile siyaset yapılıyormuş, Adapazarından farklı olarak askerlerin yardımları engellenebiliyormuş, deprem vergilerimizi sorgulayamıyormuşuz, hayvanların canı hiçe sayılabiliyormuş yani 1999dan beri hiçbir şey değişmemiş, İstanbul için de alınan tedbirler rant amaçlı kullanılmış. Alınan kararlarda sadece afet yönetme üzerineymiş ki yönetemediklerine şahit olduğumuz halde.
Senelerce bütün uzmanlar Adapazarı depreminden sonra enerjinin Marmara denizinden geçen faya biriktiğini söyledikleri halde olanlar bunlarmış.
Bu kitapta olayların detaylarını, tarihsel bütünlüğünü ve bir jeoloğun ağıtını okudum,
sizin de okumanızı çok isterim.
Okur Takip Önerileri
Sürekli aynı tarz kitapları okuduğum bir süreçte, kendime ayırdığım, küçük, keyifli bir mola olacaktı ama unutulmaz oldu.
Keyifli vakit geçirmek için başladığım ve kafamı kaldıramadan bitirdiğim soluksuz bir katil kim kitabıydı.
Hızlı hızlı satırlarda koşarken bir yandan da sürekli “katil kim?” diye çığlık atan zihnim, kitabın sonunda derin bir tatmin yaşadı.
10 kere öldüm, 10 kere öldürüldüm, 10 kere öldürdüm…
Bunlar yetmedi dirildim, öyküyü baştan dinledim ve yine 10 kere öldürüldüm, 10 kere öldürdüm.
Hayalgücünün zekayla buluştuğu, usta kalemden akan simsiyah mürekkeple tanışmanızı öneririm.
Her yeniliğe açık yazarımızın, yapmadığı tek şey kendini yinelemek, bu sayede yine hiç bir kitabına benzemeyen bir eser daha yaratmış.
İki sezonluk dizi tadını aldım.
İkisi de yokuş aşağı koşan hikayelerin böyle sentezlenmesi beni tatmin etti.
Kaç tane karakter yaratabilir bir roman karakteri aynı hikayenin içinde, kaç tane hayata sahip olabilir yada kaç tanesini birden kaybedebilir?
Kaçına kredi kartı, ev, farklı imaj ve hatta kaçının komşularıyla samimi bağlar kurabilir?
Billy Summersla henüz tanışmadıysanız bence çokta vakit kaybetmeyin.
Doktor Uykuda terk ettiğim topraklarda yürüdüm bu kitabın satırlarında, o lanetli yanık kokusunu içime çektim.
Bir kaç saniyeliğine de olsa Pennywise’ı görür gibi oldum ama sanırım yanılmışım, sadece cadılar bayramıymış ^.^
Duygusal açıdan fazla sert hikayelerin içinde kürek çekerken, sandalımıza sıkı sıkıya minik bir deniz kızı gibi sarılan Alice.
Onun hislerini tüm kalbimle paylaşıyorum.
King’in kitaplarında yazma sanatına değinmesi, her seferinde onun da içindeki zehiri bizimle paylaşıyor olması şükretmeme sebep oluyor.
Kitap tavsiye eden dostlarım benim için eşsizdir ama kitap tavsiye eden kitaplar en az onlar kadar eşsiz yere sahiptir, tıpkı bu kitap gibi.
Ve kitabın sonuna gelicek olursak; peki hangi sonuna diye sormak gerekiyor.
Ben kusursuz bulduğumu en başında belirtmek isterim.
Dilediğim gibi bir son okudum ve sonra King bana dedi ki “bu kısmı sen istedin diye yazdım ama sence de benim için çok sıradan değil mi?”
Ağlaya ağlaya da olsa kabul etmem gerekir, evet son böyle yazılır.
2018 yılından beri beklediğimiz kitaba bizi alışılmışın dışında olarak 2022de İnka kitap ulaştırdı.
Üç basamaklı kilosuyla yüzleşmek istemediği için tartıdan kaçan birisini anlamak çok da zor sayılmaz.
Ya bir yakınımızın kilo verme yolculuğuna dahil olmuşuzdur ya da bizzat kendimiz tecrübe etmişizdir bu yolu.
Ama emin olun ki hiç birimiz Scott’ın gittiği bu yolu görmedik bile.
İşte King bize yine bundan başka dünyaların da olduğunu kanıtlıyor ve sürücü koltuğunun yanından yerimizi ayırtıyor.
Kaleme aldığı ilk kitabından beri toplumsal olayları, çok satan yazar olarak değinmek istenilmeyecek kadar hassas çizgileri, azınlığın da var olduğunu, katı kalplere dokunmaya çalıştığını biliriz.
Bu kitapta da aynı kalemden aynı korkusuz mürekkep akmış gitmiş.
Hayaletler, zombiler yada canavarlar yok ama bu korku olmadığı anlamına gelmesin, aksine içimi kaldıran, hergün maruz kaldığımız toplum baskıları, yaptırımları ve ön yargıları var.
İncelikle işlenmiş derinliklikler var, naiflikler var.
İlk satırlarında bana çok sevdiğim Falcı romanını hatırlattı o harika kitabı da okumadıysanız listenize eklemenizi öneririm.
İlk kitap çok hoşuma gitmişti doğrusu.
Fazla korku filmi ve kitabına hakim olduğum için şok olmamıştım ama sevmiştim.
İkinci kitap ise dozu bir tık daha arttırıyor.
Çok daha fazla keyif aldığımı söylemeliyim.
Kan ve dehşet sahneleri incelikle işlenmiş. Öyle tahmin ediyorum ki senelerce unutamayacağım sahneler okudum bu kitapta.
Üçüncü kitaptan beklentim, aklımın sınırlarını iyice zorlaması yönünde ^.^
Sevilmeyecek türden bir manga.
Bir sonraki satırda neyle karşılaşacağınızı, yazarın daha ne kadar ileriye gidip içinizi burkacağı, çizerin de görmek bile istemeyeceğiniz sahneleri bütün gerçekçiliyle resmedeceğini düşünün.
Sonuç, ya bu mangaya bayılacaksınız ve hemen devam kitabını edinmek isteyeceksiniz yada bu mangadan nefret edip bir köşeye atacaksınız.
Bu yüzden sevilmeyecek türden bir manga.
İlk sayfadan sarmallarla lanetlenmiş bir kasabaya adım atıyorsunuz.
Kasabadan çıkana kadar -ki çıkabilecekmiyiz kesinlikle bilmiyorum- siz de sarmal lanetine dahil olacaksınız.
Her yerde ne kadar çok sarmal olduğunu tedirginlikle fark edeceksiniz.
Hem bu kitap hem de bu kasaba için söylenebilecek tek bir kelime varsa o da tekinsiz olur.
Güvende olmamak hiç bu kadar güzel olmamıştı ^.^
Tarih hiç bu kadar keyifli ve akıcı anlatılmamıştı.
Değindiği her konuda kaynakça veren, olaylara karşı kendi yorumunu kattığı zaman bunu belirten, hayal ettiğim dünyada ders kitabı olarak okutulması gereken bir kitap.
Ve sanırım okurken ağladığım tek tarih kitabı.^.^
Yanlış bildiğimiz veya kasten yanlış öğretilen hatta halk arasında yanlışa dönüşen bir çok gerçeğe ışık tutuyor.
Özellikle gençlere tavsiye ederim çünkü içinde geçen olayların bir kısmına şahit olduğum hatta bizzat içinde yer aldığım tarihi gerçekleri malesef genellikle hepimiz kendi bilgimiz ve inancımız doğrultusunda çarpıtıyoruz.
Ailemin konuştuklarına mı inanayım, okulda verilen yönlendirmeli eğitime mi yoksa satılmış medyadan okuduklarıma mı diye düşünüyorsanız ve bilgi sahibi olmak istiyorsanız bu kitabı tercih etmenizi öneririm.
Yüzlerce yıl önce benimle aynı karamsarlıkları, inançsızlıkları yaşayanlara kızarken, bugün aynı ruh hali içinde olduğumu şaşkınlıkla gözlemledim.
Günümüz dünyasında genellikle düştüğüm karamsar ruh haline ilaç gibi geldi.
Bitmesini asla istemediğim bir seri oldu >_<
Muhteşem çizimler, harika karakterler, süper metin, bitmeyen yollar, ortak hedefler, birlik gücü, aile, dost, arzular, vazgeçmeler, yenilmeler, kayıplar, yeniden doğumlar... daha bir sürü sıralayabilirim...
En iyisi lafı uzatmadan animesine başlamak çünkü kopmak bir hayli zor ^.^
Siz hala okumadıysanız, fazla düşünmeden başlamanızı öneririm.
Böyle birlik görülmedi! Ortak hedef için güçler kusursuz birleşiyor. Tüm kışkırtmalara ve yaşananlara rağmen, yaşayacakları güzel günler adına birlikte savaşıyorlar!
Serinin en sert ciltlerinden biriydi.
May’de çok aklım kaldı çünkü çok tuhaf bir karakter ve başına bir şey gelsin istemem >_<
Al’ın babasıyla en sonunda karşılaşması da bu ciltte.
Ama en güzeli Ed’in sayfaların arasında, gözlerimizin önünde böylesine büyümesine şahit olmamız sanırım.
Büyük plan daha da netleşiyor. Kuzey bizi, biz kuzeyi tanımaya çalışıyoruz.
Flashbacklerle Ed’le Al’ın babası hakkında bilgilerimiz artıyor.
Sevdiklerimizle sınanmak, işte bu en kötüsü olabilir...
Bunca koşuşturmadan sonra nefes aldıran bir cilt gibi görünse de, bundan sonra gelecek olan yeni bir karambolün temelini atıyor.
Kuzey sınırında gözlemlerimiz daha devam edeceğe benziyor...
Savaşa ön cepheye, omuz omuza, bir halkı yok etmeye hem de istesek de istemedek de gidiyoruz.
Hangi hayallerle giyilen üniformalar kana bulandığında, amacından çıkan, hırsına yenik düşen, farklı amaçlar güden üstler tarafından yönetildiğinde, kendini sadece bir tetik olarak hissettiğinde savaşmaya devam edecek misin?
Kişisel hedefin intikam mı, ülkenin refahı mı asker?
