Gönül Tokluğu - Garib Çoban
Sevgiyle yapılan gönül eserimiz, kendimizin yansımasından ibaret.
O zaman esere kızmayın, kendinize kızın.
İnsan ne kadar düzgünse, eser de o kadar düzgündür.
Ana babalar duruyor da, o hocaları kaybettik.
Anne-baba çocuğu gökten yere indirir.
Hocalar ise yerden göğe çıkarır.
Aslında, hepimiz aynı yaştayız.
Sadece, dünyayı teşrifimiz farklı
Bir kadın tanıdım gökyüzünde yıldız gibiydi
adını küçük çiçek koydum yıldızımın ..
kokusunu çok uzaklarda olsa bile duyuyordum ..
yüreğim
yanıyordu gerdanında yıldızımın
onu öpüyordum
öperken ürperiyor ve ürpertiyordu
avuç içlerim sırtında dolaşırken ..
Uyurken sırtını bana dönerdi
ve ona arkadan sarılıp
elimi yakan bir sıcaklık hissediyordum
Sanat gibidir kadın...!
Güzelliktir, inceliktir, zerafettir.
Değer bilene...
Şiir gibidir, şarkı gibidir, ruhunu dinlendirir.
Görebilene...
Seramik, resim, heykel gibi görsel bir sanattır.
Okuyabilene...
Ben de onlardandım, tek tip kadın işte
İlk seferinde on yaşındaydım.
Kazaydı.
İkinci seferinde istedim
Bitirip gitmeyi ve hiç daha dönmemeyi.
Üstüstüme kapaklandım.
Tıpkı bir midye gibi.
Tekrar tekrar bağırmaları gerekti çağırmaları
Ve üstümden ayıklamaları inci gibi parlak yapışkan
Solucanları
Ölmek
Bir sanattır, herşey gibi.
Özellikle iyi yaparım.
Bir ölürüm ki, cehennemden gelir gibi olurum.
Bir ölürüm ki, adeta hakikaten olurum.
Sanki gider gibi bir davete.
