An itibariyle bitirdiğim bu kitabı 2.kez okudum. Bu kitap benim için gerçek dünyadan kaçış, insanlardan uzaklaşmak için gizli bir tünel misali.
Kitap da 2 karakter var. İkisi de kişiliğimin iki karakteri gibi. Kayra zihinsel ölümü isterken, kinyas adının tam tersi olan medeniyeti ve sağlıklı monoton yaşamı istiyor. Ama ortak bir noktaları var. İkisi de huzuru ve mutluluğu istiyor sadece farklı yöntemlerle bunu arıyorlar.
Günlük hayatımda çoğu zaman Kayra gibi umutsuz ve nefret dolu hissediyorum. Gerçekten kimsenin kimseyi anliyamicagi cozemicegine inanıyorum. Bu zamanlarda çok güzel yazılar yazabiliyorum. Karamsarlık ve nefret dolu yazılar. Neden bunlara güzel diyorum çünkü sahte mutlulukları tanıyorum ama sahte nefretle karşılaşmadım. Bu yüzden nefretim daha samimi geliyor bana. Diğer taraftan bazen kinyas gibi insanların değişebileceğine inanıyorum. Gerçekten de bu monoton hayatın daha işe yarar olduğunu böylece kendime daha az zarar vericegimi düşünüyorum. Aslında mutluluk da güzel duygu ama devamı gelmiyor. Sonra düşünüyorum. Acaba diyorum mutluluk denen kavram benim için nedir? Aklıma bir çok şey geliyor. Sonra farkediyorum hiçbiri yanımda değil.
Velhasıl kelam bu kitap gerçeklerle sizi dövebilir sizi rahatsız edebilir hatta eder. Eğer ki etmiyorsa belli ki anlamamişsinizdir. Zaten dövmesi gerekiyor çünkü durmadan hayatta kaçtigimiz gerçeklerle dolu bu kitap ve daha fazla kaçamazsiniz bu kitabı aldığınızda.
Ve birgün öyle bir inzivaya çekilicem ki bütün kara parçalarında arıcaklar, Afrika dahil...
