Ben savcı değildim, kilisede insanların günahlarını anlattıkları papaz hiç değildim. Nasıl bir gündü? Biri bana dehşet şeyler anlatacak sonra da akşam bir başkası gelecek olayla alakalı başka şeyler anlatacaktı. Ben Wolfgang’ın “kadın” demesine takılmıştım. Mevzuyu anlatırken “Mait’in eşi” demiyordu, derken Wolfgang anlatmaya başladı: “O kadın karısı değildi. Çünkü kendisi erkek değil. Kendisi de kadın. Zayıflığından, giyim tarzından ve hormonal dengesinin bozuk olduğundan, ne ses tonu ne de hareketleri kendini ele veriyor. Yıllarca bu yurtta da aynı numarayı yapmış. Kendini erkek olarak lanse etti. Paramparça bir ruha sahiptir. Fizyolojisinin intikamını insanlardan alır,” diye devam etti Wolfgang. Aklımla beraber tüm duygularım durmuştu, hatta yirmi dört saat dursalar da doğruyu gösteremeyeceklerdi. Wolfgang şaşkınlığımı anladı ve tabii ki şaşkınlığıma şaşırmadı. “Peki ya o çocuk?” dedim kendimi toparlayarak. Wolfgang, “O çocuk ölen kadının başka birinden yani bir erkekten olan çocuğu. Ölen kadının adı Laura. Mait’in gerçek adı Wiktoria. Wiktoria’nın âşık olduğu bir erkek vardı. Wiktoria varoluşsal temelini erkeklik üzerine kurmuştu yani Mait üzerine. Bu erkek ile yakın dost oldu. Derken Laura ile de kadınlık yönünü kullanarak dost olmuştu. Onun bir kadın olduğunu bilen tek kişi Laura idi. Kimliği, herşeyi sahte idi. Letonya’da herşeyi mükemmel bir şekilde organize edip buraya gelmiş,” diye Wolfgang anlatmaya devam ederken, onun konuşmasını durdurup birkaç dakika bana müsaade etmesini istedim. Kafam iyice karışmıştı, dünya hâli dedikleri bu olmasa gerekti. Bu başka bir şeydi.
Gülümsemem acılarımı saklamıyor artık, kafam çok bozuk😒
İnsanların kör olduğunu unutmuşum, saklamamın bir önemi yokmuş 💔
" 'Merak etme , hepsi geçer. Günün birinde kafam bozuk olacak, yok olup gideceğim, ortalıktan kaybolacağım.'
'Bu, hiçbir şeyi çözümlemez.'
'Herkesin beni eleştirmesi de bir şeyi çözümlemez.' "
