Kafamdaki her şey bedenimden ağır.
Ruhumu taşıyacak bir ağırlık birimi yok, ayaklarımı yerden kesecek bir çekim gücü yok. Kafamı taşıyamıyorum, bedenim bir kuş. Yollar garip, çizgiler üstüme uzanıyor.
Çözülemeyen her olay, acısını içinden atamamış kalp atımları yaralıyor beni. Bir yerlere çarpıyorum, bir yerlere hep çarpıyorum, durmuyorum. Bir düşüş ki, sanki hiç bitmemiş.
Beynim ağır geliyor, felçli düşünceler doğuruyorum.
Ağırım, düşünceden, maddeden ağır.