EN ESKI YAZILARIM 1.
Saçmasında vurulduğun mazi namın olur
Denizinde sarıldığın sinsi ahın olur
Fırtınasında savrulduğun serseri zamanın
Toprağında kuruduğun mezarın olur
Kalem Sızıntısı
"Siyaset bulaştığı her şeyi kirletir" derdi çok sevdiğim biri...
"O kadar da değildir" derdim...
O kadarmış...
Kalem Sızıntısı
Şimdi bir boşluğa dağılıyor sesim...
Sesim...
Dağa taşa çarpıp yine bana dönen çaresizliğim...
Kalem Sızıntısı
Mesela yıllar geçecek, düşecek saçlarıma aklar ve yüzümde kırışıklıklar... Bir cam kenarından gelen geçeni izlermiş gibi görünüp, düşünüp düşünüp anıları belki diyeceğim, keşke diyeceğim ve nihayetinde yine dönüp dolaşıp neyse diyeceğim...
Kalem Sızıntısı
İstesekte istemesekte olmuştu işte. Yaşamam dediğim herşeyi yaşamış, yapmam dediğin her şeyi yapmıştın. Şimdi ne yapsak boş. Kendimi karşıma alıp ettiğim her sohbetin sonunda tek cümlelik özetim oldun: 'Ölsem unutmam'...
Kalem Sızıntısı
Şimdi kelimeler bir bir anlam kazanıyor hayatımda. Sen ve sana dair herşey 4 harfli bir kelimeye sığıp hayat buluyor. Nihayetinde soranlara "Ukde" diyorum...
Kalem Sızıntısı
Yolculuklar güçlü hafızanın hücuma geçtiği zamanlardı... Adeta bir ömrün fragmanıydı... İzliyorum.
Kalem Sızıntısı
Biliyorum af dilemedin -ki sen hata yaptığını da kabul etmedin ya hiç neyse... Ben bu gece ansızın seni affediyorum. Bağışlayamamanın ağırlığını taşımaktan yorulduğum için, güçlü hafızanın verdiği acıdan bıktığım için affediyorum...
Kalem Sızıntısı
Okuduğum kitaplarda altını çizdiğim cümlelerin her birini hayatımda iz bırakmış insanlara ithaf ediyordum... Ve yazık ki onların bundan hiç haberi olmadı...
Kalem Sızıntısı
Ona anlatamadıklarımın arasında 'insanlara değer vermenin' de olması en kötüsüydü. Şimdi bir ömür kendini nasıl da haklı görecek.