Sen yokken gittim
Korkularımın üstüne
Hiç ardıma bakmadım
Gümüş şiirler yazdım sen yokken
Çok yangın çıktı yüreğimde
Küllerini bile savurmadım
Irak denizlerin fırtınasıydım
Uzak iklimlerin sert rüzgarları
Keşke tek gurbet olsa idi yüreğimizin sancısı.Gurbet Geceleri
Bekçisiyim, bu serin
Bu siyah gecelerin
Gurbetten daha derin
Bir yara yok içimde!
Korku bilmez ölümden
Her gün yeniden ölen
Bir bade gibi neden
Biteyim bir içimde!
Ne aşkım, ne emelim
Soluk bir karanfilim
Ben gurbette değilim
Gurbet benim içimde!
Kemalettin Kamu
Çok üzgünüm ama beni daha fazla kırmana izin veremem, duygularımı
Tekmeleyişini daha çok izleyemem ne hep yaz şu sevdamız ne de hiç durmadan kış söylediğim
Her şeyi unut beni unutma hiç .Ah karanfilim ne burnumdan gider ne de ellerimden çıkar
Kokun, ah işitmek istiyorsan gel şu elime bir dokun, beni bir silersin bir yazarsın
Bir öldürür bin kaçarsın.