Kim, bütünsel tembelliğin kahramanı olmuştur ? Hiç kimse kollarını kavuşturmaz: Karıncalar ve arılardan daha telâşlıyızdır. Halbuki bir karınca, bir arı - bir fikrin mucizesi ya da teklilik eğilimiyle - yuva veya kovanında tecrit olabilseydi, zahmetlerin manzarasını dışarıdan seyretseydi, gayretinde hâlâ inat eder miydi ?
Sayfa 46 - Metis YayınlarıKitabı okudu
"En kötü yazgı unutulmak değil, tam olarak ifade etmek gerekirse, en kötüsü solup gitmek. İstek, özlemler, anılar, bedensel arzular, bilme ve öğrenme isteği, tutku, hoşnutluk, cömertlik -her şey zamanla soluyor. Dağlarda rüzgar nasıl diniyorsa, ruh da öyle yok oluyor. Doğrusu, yıllar geçtikçe acı bile azalıyor sanki, ancak şu var ki, acıyla birlikte, diğer yaşam belirtileri de gücünü yitiriyor. Basit, sessiz, asal şeyler, her çocuğun heyecan ve merakla karşı karşıya geldiği şeyler; mevsimlerin birbirini izlemesi, bir kedi yavrusunun bahçede koşup zıplaması, bir kapının menteşeleri üzerinde ileri geri sallanması, bitkilerin döngüsel yaşamı, büyüyen meyveler, fısıldayan çamlar, terastaki bir karınca dizisi, vadilerdeki ve yamaçlardaki ışık oyunları, ayın solgunluğu ve halesi, sabahın erken saatlerinde çiy damlacıklarıyla yüklü örümcek ağları, soluk alıp verme, konuşma mucizesi, günbatımındaki alacakaranlık, suyun kaynaması ve donması, öğlen güneşinin ufacık bir cam parçasından pırıl pırıl yansıması, bir zamanlar bizim olup da sonra yitirdiğimiz buna benzer birçok asal şey. Hiçbir zaman tekrar kavuşamamak üzere yitirdiğim şeyler. Veya daha da kötüsü, seyrek olarak geri dönüp uzaktan hafifçe ışıldayacaklar, ama o ilk heyecan sonsuza dek kaybolmuş olacak. Her şey donuklaştı ve eridi gitti. Yaşamın kendisi giderek tozlu ve kirli olmaya başladı."
Sayfa 195 - CaKitabı okudu
Tecrit = Ayırma
Karıncalar ve arılardan daha telaşlıyızdır. Halbuki bir karınca, bir arı - bir fikrin mucizesi ya da bir tekillik eğilimiyle - yuva veya kovanında tecrit olabilseydi, zahmetlerinin manzarasını dışarıdan seyretseydi, gayretinde hala inat eder miydi ?
Sayfa 52Kitabı okudu
Hiç kimse kollarını kavuşturmaz: Karıncalar ve anlardan daha telâşlıyızdır. Hâlbuki bir karınca, bir an -bir fikrin mucizesi ya da bir tekillik eğilimiyle-yuva veya kovanında tecrit olabilseydi, zahmetlerinin manzarasını dışarıdan seyretseydi, gayretinde hâlâ inat eder miydi?
Sayfa 52Kitabı okudu
Karıncalar ve arılardan daha telâşlıyızdır. Halbuki bir karınca, bir arı -bir fikrin mucizesi ya da bir tekillik eğilimiyle- yuva veya kovanında tecrit olabilseydi, zahmetlerinin manzarasını dışarıdan seyretseydi, gayretinde hâlâ inat eder miydi?
Sayfa 52Kitabı okudu
...Karıncalar ve arılardan daha telaşlıyızdır. Halbuki bir karınca, bir arı - bir fikrin mucizesi ya da bir tekillik eğilimiyle- yuva veya kovanında tecrit olabilseydi, zahmetlerinin manzarasını dışarıdan seyretseydi, gayretinde hâlâ inat eder miydi?
Yalnızca akılcı hayvan, kendi felsefesinden hiçbir şey öğrenememiştir: kendini ayrı tutar - bununla birlikte, görünürde işeyarar gerçekte hükümsüz olan hatalarda ısrar eder. Dışarıdan, herhangi bir Arşimet noktasından bakıldığında hayat - bütün inançlarıyla birlikte - artık ne mümkün ne de kavranabilirdir. Ancak hakikate karşı hareket edilebilir...
Sayfa 52 - Metis Yayınları
Karıncalar ve arılardan daha telâşlıyızdır.
Halbuki bir karınca, bir arı -bir fikrin mucizesi
ya da bir tekillik eğilimiyle-yuva veya kovanında tecrit olabilseydi, zahmetlerinin manzarasını dışarıdan seyretseydi, gayretinde hâlâ inat eder miydi?
Sayfa 52 - METİS YAYINLARI. 6. BASIM: AĞUSTOS 2019 ÇEVİREN: HALDUN BAYIRKitabı okudu