Sığınabileceğim bir yenilgi bile yok. Kendime söyleyecek söz bırakmadım. Keşke büyük yanlışlar yapsaydım sana. Yanlışlıkla başlamıştı oysa hikaye. Sonra ben her şeyi doğru düzgün yapmaya çalıştım. Düzgün bir adam olayım istedim ilk kez. Öyle şeyler yapayım ki benimle gurur duy. Kafan hiç karışmasın, bir an bile tereddüt etme. Olmadı.. Benim kendimde beğenmediğim ne varsa seni onlar baştan çıkarmış meğer. Ben derleyip toparladım derken kendimi, "sen artık başka biri oldun" dedin ve gittin. Büyük kavgalar etseydik keşke seninle. Küçük tartışmalarla törpüleyip bütün öfkemi, yordum başından beri kendimi. Sonra asıl meseleye geldik. Ama benim kavga edecek gücüm kalmamıştı. Ben sustum, sen gittin..
Arkadaşlar kimse kimsenin hayatına karışmasın. Kararlarına saygı duysun. Çevrenizde varsa böyle bilinçsiz insanlar öğretmeye çalışın lütfen.
Düşünebiliyormusunuz ?
Ebû Cehil diyordu ki:
"ALLAH vardır amenna.
Göklerin yaratıcısı Allah olsun, yeryüzünün yaratıcısı Allah olsun. Amenna, itirazım yok. Ama Allah yeryüzündeki insanlara, kadınlara, erkeklere; kanun koymasın, Allah karışmasın, hüküm koymasın, yasak koymasın, haram demesin, günah demesin, kötü demesin, din işleri ayrı olsun devlet işleri ayrı olsun." Dediği için vallahi kafir oluyordu! Hadise bu kadar basit Allah'ı yaratıcı olarak kabul ediyor fakat yarattığı insanlar üzerinde tasarruf etme hakkını kabul etmiyordu! Düşünebiliyormusunuz müslümanlar? Vallahi burayı anlamdan iman etmiş olamayız..
Timurtaş Uçar hocam