Kitap kemalizmi temel kaynakları üzerinden özetliyor. Müellif başta kemalizmi tanıtmış daha sonra bir iddiasını öne sürmüş; kemalist hareketin ve onun başı olan atatürkün hedefinin komünizm olduğunu ifade ediyor. Bir de birçok kimsenin kemalizmin kaynaklarından birisi olarak pozitivizmi görüyor olmasını tenkit ediyor.
Materyalizm, devrimcilik, emekçilik, halkçılık,... Anlaşılan o ki milyonlarca insanımız kendini kemalist zannediyor çünkü kemalizmin ne olduğunu bilmiyor. Kemalizme temel teşkil eden ilk felsefe materyalizmdir. Materyalizm de insanı tabii olarak ateizme götürür. Yazar bunu Atatürkün el yazılarıyla da ispatlıyor. Kemalizmin dinden soyutlanmış bir toplum inşa etmek gibi hedefleri olduğu da rahatça anlaşılıyor. Kısaca materyalist bir kimse olmadan kemalist olunmuyor.
Allah birdir/Ondan başka ilah yoktur diyen bir insan materyalist olamaz. Çünkü bu iki fikir taban tabana birbirine zıttır. Dolayısıyla kemalist de olamaz. Sadece olduğunu zanneder.
