Dilim varmasa da iyiyim.
Olduğum bölgede enkaz yoktu ama yine de yıkılma riskine karşın evlerimizi tahliye etmek zorunda kaldık.
Kedimle birlikte Diyarbakır'dan Ankara'ya geldik.
Fiziksel anlamda iyi olsam da psikolojik olarak öyle büyük bir buhran içerisindeyim ki buraya girmeyi bile unutmuşum günlerdir. Hiçbir şeyin tadı tuzu yok, kitaplar bile eskisi gibi hissettirmiyor.
Merak eden, yazan, soran herkese teşekkür ederim.
Umarım hep beraber yaralarımızı en kısa sürede sarabiliriz.
Cümleten geçmiş olsun...