Bir akşam, dalgın dalgın hoş bir kitabı karıştırırken, bir an bile duraksamadan:
"Tutkulu ruhların çoğunda olduğu gibi, hayattaki inancının tükendiği an gelmişti." cümlesini okudum.Bir saniye sonra, cümle içimde bir kez daha yankılanıyordu ve gözyaşlarına boğulmuştum.
Bir nefeste anlatmak kolay değildir bu hissi,
kelimelerin hisler karşısında hiç bir hükmü
olmadığı anlaşılır..
Kelimelerin tükendiği an....
Minimini kafalarımızı ukalaca kitaplar, birbirinden çürük bilgiler, neticesi olmayan hesaplar ve Allah kahretsin, karmakarışık menfaat düşünceleri dolduruyor. Söyle, hangi ilim, hangi şiir, hangi aşk, hangi devlet bu manzaradan daha güzel, daha muhteşemdir? Buna rağmen burnumuzu kaldırmadan bozuk kaldırımlarda yürüyüp gitmekte devam ediyoruz...
Sayfa 98Kitabı okudu
