Șeb-i Mîraç'ta sîmâsını seyretti diye,
Kapanır yerlere gök, secde-i şükrân olarak!
Kemal Edip Kürkçüoğlu
Sayfa 349Kitabı okudu
"Yâ Rab ne sihr ider şu perî-şekl ü şîve kim,
Zencîr-i ca'd-i zülfine dîvâneyem yine?"
Gönlüme hîç senden özge nesne lâyık görmedim.
Sûretim aklım ukûlüm cism ü cânım merhabâ.
Geldi yârım nâs ile sordu Nesîmî neçesin.
Merhabâ hoş geldin ey rûh-i revânım merhabâ.
Mahv oldı Nesimi işk içinde;
Derya-yi muhite düşdi mahi.
Mekansuz oldı Nesimi, mekanı yohdur anın;
Mekana sığmayan ol bi-mekan mekanı n’ider?
Firkatinden yandı bağrım yüreğim kan oldu gel
Gel ki dîdârın bu sayrı câna dermân oldu gel
Kul Nesîmî-
(Sayrı cân: Hasta beden
Dîdâr: Yüz çehre)