" Ne yazık, anne babalar sonunda ölüyordu ve bir daha hiç kimse insanın adını o kadar güzel ve içten çağırmıyordu. "
Sayfa 137 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Dünya, bir köşeye çekilip gözyaşları görülmesin diye gizlice ağlayan bir baba gibi ağırlaşmaya başlamıştı.
Kar bazen sadece yeryüzüne değil, bir hatıranın üzerine de yağardı.
Sayfa 50 - EverestKitabı okudu
“Kalbini unutan insan, neyi unutmaz ki!"
Sayfa 99 - Ağıtçı KadınKitabı okuyor
Yine de her oğul gibi, ne kadar direnirsem direneyim daha en başından babama karşı yeniktim.
Zamanı tanrı yaşar, insanoğlu hep ölmek için.
Uyumayı başaramıyorum, gözkapaklarımın arasında uykumu kaçıran bir kadın var. Eğer yapabilseydim ona gitmesini söylerdim; ama boğazında konuşmamı engelleyen bir kadın var..
Bir insanı son kez gördüğünü
Martılar ki sokak çocuklarıdır denizin.
Can Yücel - Martılar ki
İnsan arsızdı. Her şeye alışıyordu sonunda.
Yürüyorum, çokça geziniyorum
Sessizlikleri not ediyorum.
Arthur Rimbaud - İlk Sonbahar
gerçek, her zaman kurgunun bir adım önündeydi.
... susanlara, konuşmayanlara, içine atanlara, konuşmaya takatim kalmayanlara, sadece izleyenlere kulak vermeliydi dünya. Belki de bir tek susanların içinden geçenler doğruydu.