"Dünya yaşamak için tehlikeli bir yer; kötülük yapanlar yüzünden değil, durup seyreden ve onlara ses çıkarmayanlar yüzünden."
içimin farz ölümüne döndüm yeniden
bari kalmış olsun dedim hasret taşları
bari nasıl sessiz ölü evleri
ya da bir ölünün bütün inceliği
Sayfa 33Kitabı okuyor
inciteceği dalı iyi bilen bir rüzgâr gibi
sorarak varmaya çalıştım her soruma
ansızın susmaların şükür yağmuruna geldim
duydum: herkesin kimsesi yok
herkesin gözlerinde mezar
her yerde bu yas yüzükleri..
Sayfa 33Kitabı okuyor
sefere çıkanların geride bıraktığı hüsrânla
kan lekelerine büyümüş rengimi soyunup
yıkandım kir taşlarında gam sularıyla
yokluğun boğuk sayhasında arındım
ama kimsenin rüyasında yer bulamadım:
alaz geçtiğim kapılar eskiden kilit
Sayfa 33Kitabı okuyor
Eskiler, "yeni bir yara eski yarayı kapatır" derlerdi.
oysa ne tende arzu
ne ruhta selâmet istemiştim
yalnız, başka biri gibi şer edip
mahâret dilemiştim cüret gözlerden:
beni de öğüt ölümün yaşını öptükçe
çünkü daha ashâbına kirlidir
bizden yükselen ibret
Sayfa 32Kitabı okuyor
sığındım eski pencerelerin hıncına
ağır uykuların seyrine daldım
kamaşan nesneler
duvara gömülen aynalar gibi dağıldım,
artık solgundur hiç tutulmamanın elleri
Sayfa 32Kitabı okuyor
ancak bir cümleye vardırdım cesedimi
çünkü bu tenimdeki kıran bu
kış bahçeleri, örtük perdeler
ah evet, zamansız bir çölün kumu
bu dinmeyen uğultu
durmadan âzâr soyunduğum bir fiil içindi:
anla!
Sayfa 32Kitabı okuyor
Kalbini unutan insan, neyi unutmaz ki!
İnsan kendi hikayesini bilemez de ondan. O yüzden hep başkalarının hikayesini anlatır.
Sayfa 202Kitabı okudu
gözlerimde bunca hıçkırık dururken
yaslanıp emânet omuzlara, diyecekmişim:
nasılmış ve nedenmiş artık sevilmiyor olmak..
ey yüreğinde zehir saklayan
ben, şimdi eve geç gelmelerin çocuğu
kimsenin bilmediği bir dildeydim hep
Sayfa 31Kitabı okuyor
Dert biter amma yeri boş kalmazmış.
Sayfa 194Kitabı okudu
İnsan sonradan taşımakta zorlanacağı, bir anıya dönüşecek sözleri belki de hiçbir zaman sarf etmemeliydi. Ben de öyle yaptım. Içimden başka, ağzımdan başka kelimeler çıktı.
sonunda gördüm, hep bir yere koşuyormuşum:
mektupların karalanan yerlerini okumaya
her inadı denediğim bir aynada yeniden konuşmaya
bir yerde beni hâlâ affetmeyen bir kadın nasılsa vardı
nasılsa daha neyimiz var
yıllar sonra yeniden konuşmaya
çünkü bütün aşklar bir gün uzaklara itina
Sayfa 31Kitabı okuyor
ey en solgun aşklarına bir intihar borcu olan
ben, odalarda resmi asılıyormuş gibi duran
herkesin yanlış okuduğu bir şarkıydım hep
Sayfa 30Kitabı okuyor