Bugün tam 352 gün oldu. Sana sarılmayalı, kokunu içime çekmeyeli, "seni seviyorum" demeyeli tam 352 gün oldu.
Nasılım diye merak ediyorsan, anlatayım. O günden sonra hiç içimden gelerek gülmedim mesela. Ya da yalan söylemeyeyim, bazen gülüyorum ama sen aklıma düşünceye kadar. Hemen geçmişe gidiyor aklım, yokluğun düşüyor hatrıma. Bir hüzün çöküyor kalbime, uzaklara dalıyor gözlerim.
İçinde bulunduğum ortamı unutuyor, seni düşlüyorum saatlerce. Birisi uyandırıncaya kadar. Kendime gelince eve gidiyorum hemen. Tadım tuzum kalmıyor. Sonra odama gidiyor kapıyı kilitliyorum. En sevdiğimiz şarkıyı açıyorum. Duvardaki fotoğrafına bakıyorum. Uzun uzun. Derin derin. Gözlerimin içine baktığın günleri özlüyorum. Bana sarıldığın, "seni seviyorum" dediğin. Sonra başımı çeviriyorum. Gözlerimin dolmasından, ağlamaktan korkuyorum. Annemi üzmekten çekiniyorum. Duyuyor, merak ediyor. Yalan söylemek zorunda kalıyorum. "Sana öyle gelmiş" diyip geçiştiriyorum.
Elime bir defter bir de kalem alıyorum. İçinden bana doğum günümde hediye ettiğin o kurutulmuş gülü çıkarıyorum. Artık kokmasada önce kokluyorum. O günü hatırlatıyor bana. Sonra seni şiirlere yazıyorum. Bütün gece uyumuyor seni düşlüyorum.
Çünkü bugün "seni seviyorum" demeyeli tam 352 gün oldu. Seni hala çok seviyorum...
...