-haddim olmadan..
çivisi çıkmıştı bu dünyanın ve ben usta zannettim kendimi. aldım çekicimi had hudut bilmeden. içim isyan etti kendime. kanattım ellerimi. kâinatta bir toz zerresi bile değil iken yakalamaya çalıştım ateşe koşanları, kendi koştuğum yeri düşünmeden. dilime pelesenk olmuş 'ben' sözcüğü yuttu 'ben'i. hiç kaldım sandım. oysa hep hiç idim ben. ne amellerime ne nefsime güvenim var. hâlimden ötürü yanan yüreğimi bilen, Rahmeti sonsuz olan Rahmân'ın mağfireti beni âlem-i fanide ayakta tutan. ben, demeyi bıraktım bırakalı burnum indi. elimin kolumun herkese yetişemeyeceği idrakine vardım varalı haddimi bildim ve kendime uzandım yalnız. çünkü önce kendim idi elimi, dilimi uzatmam gereken. bilirdim ki gayretimden ötürü nice imanların yeşermesine vesile kılardı beni Rabbim. ama kendimi yeşertmeye olmalıydı ilk çabam. daha sıkı sarılmalıydım duaya. gelenin gidenin kaygısına düşmeyi bırakmalı, amenna'yı mıhlamalıydım dilime. 'içim, içim' deyip dururum. çünkü içimin de içi var, onun da içi ve onun da... hissederim. içimde duymam gerekenler var. açmam gereken kapılar..
gayret, sefer, teslimiyet..
sö
youtu.be/lIOgvXrZkto?si=...
Bugün ders çalışırken Fransız dilinde kullanılan yabancı deyimler konusunda bir deyime rastladım ve çok hoşuma gitti. Bu deyim ders çalışırken bile bana kendimi iyi hissettirdi,belki aramızdan umudunu yitirmiş veya şansız olduğuna inananların karşısına çıkar ve hepimize enerji verir ve umut olur.
🌞Sol lucet omnibus. ( Le soleil brille pour tout le monde.)
TR: Güneş herkes için ışıldar.
Çok okuyup çok yazmak istemiyorum edebiyatın müzelere kaldığı bu zamanda. Çok materyal var, çok derinler ama gitmek istemiyorum, kendiminkiler bana yetiyor da artıyor bile. Kendimi gereksiz melankoliğe kaptırmak istemiyorum her ne kadar çekici gelsede. Bana yazın hayatına ihanet gibi geliyor. İnsan kendi ufuklarına sahip çıkmalı önce. Kendi şiirleriniz umudunda sabit durmalı, renkli olmak uğruna çıkmamalı yolundan, esprisini kaybetmeden. Gülmek için komedyenlere, ağlamak için arabeske para verme taraftarı değilim. Heyecan istiyorsa kendi maçlarına gitmeli insan. Ama seven kelimeler her zaman buluşmalı bir satırda. Hoş gerçi sensizlik hiç var olmayan bir edebi varlık. Sevgim aralardan hep sana akar gelen..
Seni sevebildiğim kadar kendimi sevseydim keşke.
Muhtemelen daha çok gülerdi yüzüm.
Belki baharlar daha çabuk gelirdi ömrüme.
Kısa sürerdi kara kışım.
Belki çiçekler daha güzel açardı bahçemde.
Kokuları çekerdi seni bana.
Belki yıldızlar daha çok parlardı gök yüzümde.
Her başımı kaldırdığımda sana bakardım.
Ama ben seni sevmeyi seçtim.
Canımı yakacağını bile bile.
Pişman mıyım?
Değilim asla.
Yine gelsen, yine severim...