Ali Tantavî şöyle anlatır;
"Bir gün aklıma 'Acaba Allah beni seviyor mu?' sorusu takıldı. Derken Allah'ın, kullarına olan sevgisinin Kitabında zikredilen bazı özelliklere sahip kimseler için olduğunu düşündüm ve nefsimin bunlardan hangisine sahip olduğunu görmek için bu vasıfları zihnimde canlandırmaya başladım.
Ama soruma bir türlü cevap bulamamıştım. Bulduklarım şuydu;
- Allah takva sahiplerini sever. Ben ise kendimi onlardan saymaya cesaret edemedim.
•Allah sabırlı davrananları sever. Ben ise sabrımın az olduğunu hatırladım.
- Allah cihad edenleri sever. Ben ise tembelliğimi ve gücümün zayıflığını aklıma getirdim.
- Allah Muhsin olanları sever. Ben ise bu vasıftan ne kadar da uzaktm.
Zihin dünyamdaki araştırmamı bitirdiğimde, nefsim için Allah'ın seveceği bir vasıf bulamamaktan korktum. Amellerimi gözden geçirdim, gördüm ki onların çoğu tembellik, riya bulantısı ve günahlarla karışmış.
En sonunda aklıma Allah Teâlâ'nın şu buyruğu geldi;
إنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ
'Şüphesiz ki Allah çokça tevbe edenleri sever.' (Bakara, 222)
Böylelikle tevbenin sanki benim ve benim gibiler için olduğunu hemen anladım. Bunun ardından hemen;
'Estağfirullah ve etûbu ileyh/ Allah'ım Senden af diliyor, Sana tevbe ediyorum',
Tavşanlar aslında o kadar da fena hayvanlar değilmiş (:
İlgimi çeken çoğu alanı, mesleğini yapabilecek kadar öğrenmeye çalışıyorum.
Bazen birinden sıkılıp diğerine koşuyorum, bazen diğerinden öbürüne. Sonrasında "Çok şeyi az çok öğreneceğine bir şeyi tam öğren." sözü geliyor aklıma. O zaman diyorum ki "Öğrenmek istediğim çok şey var, birinin derinine inince boğulma hissi veriyorsa -en
Üzücü ama kendimi gördüm bunda.
düşünmedim ne başını
ne sonunu
düşünmedim ne kendimi
ne de senin kim olduğunu
yalnız
senin için çok güzel rüyalar gördüm
uyandım
karşımda seni buldum
dosttan daha dost
güzelden daha başka
içimden sevindim
içimden sevdim
içimden
Asaf Halet Çelebi
Doğallık takıntımla iş başındayız
İlk karadut reçeli denememmm.
2 saat içinde kopar -ağaca çık kıyafetlerin mahvolsun ve böcek duşu al- sonra yıka -etrafı siyah böcek ve tuhaf renkli kurtçuklar bassın- sonra avuç avuç lavaboya 2 kez alıp 5-6 tane ala ala -biri tuzlu su- ile yıka ve tencereye al. Sonra şekeri kat ve su bırakmasını bekle. Yaklaşık 3 kilo ve 3 büyük boy kahve
Kimseye acımı belli etmemek için gülüyorum. Kimse yıkıldığını anlamasın diye şakalar yapıyorum. Nasılsın diye soran olursa iyim diyorum.
(söz bana ait değil, ama kendimi gördüm hoşuma gitti) 🍁
ŞEMSİYE
Bugün babamın yanına gitmek için kuzenimi beklerken birden sağanak yağmur bastırdı. Şemsiyeyi hazır edip çıkarken evin önünde okuldan çıkmış ve hızlıca yürüyen bir çocuk gördüm. O an birden "Şştt." dedim -kendime bende şaşırdım- ve bana döner dönmez "Bekle aynı yöne gidiyoruz zaten birlikte gidelim." dedim ve çocuk "Evim
Az önce durakta 17 yaşında bi kızla tanıştım bu soğuk havada 1.5 saatlik yoldan gelmiş sevgilisinin evinin önünde saatlerdir bekliyordu. Biraz sohbet ettim ağlamaya başladı.
Çokta farkım yoktu ondan .. özlediysen arasana dedim açmaz ki dedi, olsun sen dene dedim engelledi beni dedi, niye buradasın dedim bu banklarda anılarımız var dedi.. bir arkadaşına söyle arayıp burada olduğunu söylesin seni görmek istiyorsa gelir dedim abla gelmez hemde çok kızar dedi..
Seni istemiyorsa neden buradasın yoluna gitsene dedim çok özledim o beni hiç özlememiş dedi.. daha ne kadar burada kalıp bekleyeceksin gece soğuk hem karanlık yazık değil mi sana montun bile yok üstünde paraya ihtiyacın var mı dedim yok asla yok abla dedi.
Çay içelim aç mısın dedim abla 3 gündür yemek yemiyorum kiloluyum diye mi sevmedi beni dedi.. Daha küçücüksün kimler gelir geçer dedim bir daha aynı duygularla sevebilir miyim aynı heyecanla bankta oturabilir miyim dedi.
Kendimi gördüm karşımda İlk gelen otobüse bindim . Benimle gelmesi için yalvarabilirdim bile ama bazı acıların merheminin acının kendisi olduğunu ne yazık bende öğrendim. ..
göz yaşlarımla otobüsteyim.
Açılmayan kapı eşiğinde kendi rızanla beklemek
sen ne beter hâlsin ..
nerden çıktın karşıma böyle Sitare
efsaneler dökülüyor gülüşlerinde
kirpiklerin yüreğime batıyor
telaşlı bir kalabalığın ortasında
ayaküstü konuşuyoruz
nedimin nigehban nergisleri gibi
üstümüzde bütün nazarlar
çok utanıyorum Sitare,
Vaktiyle çabaladığım ama sonunda kendimi üzmekten başka bir yere varamadığım o kadar çok konu var ki… Verdiğim onca emeğin bir toz zerresi kadar bile kıymeti olmadığını gördüm. Aldığım onca yaranın hiçbir şeye değmediğini öğrendim. Çok şey yaptığımı zannederken hiçbir şey yapamadığımı anladım. En sonunda da kendimin olmayan kabahatlerini en çok beni üzdüğünü fark ettim. Sonra vazgeçtim… Anlamı olmayan savaşlardan, faydası olmayan çabalardan ve değmeyecek sevgilerden… Hepsinden vazgeçtim. Çünkü dalların kırılınca anlıyorsun yeniden filizlenmenin ne kadar zor olduğunu. Kimseye küs yada dargın değilim. Dalımı kıran bir rüzgara yaprağımı feda etmem bundan sonra. Kimseden iyilik beklemiyorum, bir daha kötülükleri dokunmasın kafî…
Ahhh benim en uzak gurbeti gösteren sılam
kendimi bulduğum her yerde ,kayıp bir evreni ararken kullandığım pusulam
sen yerini bilirsin ;git ve bana güldüğümüz bir memleket getir !
bana ,ikinci kişiye giden tek kişilik bir yolculuk getir,
Getir bana ,belki biraz beyaz belki biraz mavi bulutların oynaştığı,
henuz kimsenin gözlerinin değmedigi