Tekrar loş yalnızlıkların en dibindeyim.
Sararmış yaprakların usulca savrulduğu.
Köprüler yıkıldı artık kendimleyim,
Parmak uçlarımda ölümün soğukluğu.
Her şeyi birden istemek
tekrar loş yalnızlıkların en dibindeyim
sararmış yaprakların usulca savrulduğu
köprüler yıkıldı artık kendimleyim
parmak uçlarında ölümün soğukluğu
Sayfa 65 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
tekrar loş yalnızlıkların en dibindeyim
sararmış yaprakların usulca savrulduğu
köprüler yıkıldı artık kendimleyim
parmak uçlarında ölümün soğukluğu
her şeyi birden istemek!
tekrar loş yalnızlıkların en dibindeyim
sararmış yaprakların usulca savrulduğu
köprüler yıkıldı artık kendimleyim
parmak uçlarında ölümün soğukluğu
Sayfa 65
tekrar loş yalnızlıkların en dibindeyim
sararmış yaprakların usulca savrulduğu
köprüler yıkıldı artık kendimleyim
parmak uçlarında ölümün soğukluğu
tekrar loş yalnızlıkların en dibindeyim
sararmış yaprakların usulca savrulduğu
köprüler yıkıldı artık kendimleyim
parmak uçlarında ölümün soğukluğu
Füruğ'un yazdığı gibi;
ne tuhaf bir dünya
kimsenin işine karışmıyorum
kimseyi incitmiyorum
ve her an kendimleyim
böyle olunca
herkes beni kurcalıyor
Sayfa 56 - Okur Mektubu Yahut Bir Yazarın Hezeyanları
Bunca yıl hep kendimleyim
Bıktım bu birliktelikten
Ne denli sevsem de kendimi
Bigün ayrılacağım kendimden
Sayfa 63 - Adam Yayınları / 3.Basım 1997Kitabı okudu
tekrar loş yalnızlıkların en dibindeyim
sararmış yaprakların usulca savrulduğu
köprüler yıkıldı artık kendimleyim
parmak uçlarımda ölümün soğukluğu
Attila İlhan
tekrar loş yalnızlıkların en dibindeyim
sararmış yaprakların usulca savrulduğu
köprüler yıkıldı artık kendimleyim
parmak uçlarında ölümün soğukluğu
Sayfa 65 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu