Adını Arayan Şiirler (2)
Mavi mavi…/ dalga dalga…/ derin derin…
Ellerimde atıyor kalbi denizin
Martılar uçuşuyor başımda -aklımda sen -
Yüzümde serinliği esen rüzgârın
Seni seviyorum
Birazdan yükselir bir insan boyu
Köpürür, kudurur
Oltaya yakalanan balık
Ve terli, yorgun bir hayvan gibi soluk soluğa
Kendini kıyılara vurur dalgalar
Islaklığı kumlarda…/ kokusu
HER AN VİCDANA UYARAK KURAN AHLAKINI YAŞAMAK
Allah'ın ve ahiretin varlığının farkına varan insanın tek amacı Allah'ı hoşnut etmek ve sonsuz hayatında cennette yaşayabilmek olacaktır. Vicdanını ve aklını kullanan bir insan için bunun dışında bir hedef belirlemek imkansızdır. Ama insanların bir kısmı dinin, hayatın küçük bir bölümünü kapsayan bir
insan Tanrı’yı arayan bir varlık olarak kendini kabul eder; neticede bulur veya bulamaz. Fakat “arama” salahiyeti onun elindedir. Müslüman düşünürler bunu kabul etmezler. Onlara göre “arayan” bizzat Allah’tır. Hiç kuşkusuz Allah adına “aramak” tabiri zihne güç gelir. Fakat cümleyi şöyle tasrih edebilirim: İnsan talebini önceleyen Allah’ın insan hakkındaki iradesidir. Allah kendini tanıtmak istediği için insan O’nu aramaktadır. Bunun tersi doğru değildir.
Ekrem Demirli
Müthiş bir yazı, mutlaka okuyun!
Gülelim mi Ağlayalım mı?
Dikkat!
Bu satırları okumaya başlayıp, bitirdiğiniz an, en az bir kadın şiddet görmüş olacak. Belki de en az bir Kadın cinayete kurban gitmiş olacak.
Kadın...
Herkesin adını andığı ama sadece anmakla kaldığı bir varlık. Kendisi hariç herkesin onlar hakkında söz hakkı sahibi olduğu düşünülen bir varlık. Hatta benim bile