Konuşurken, virgül yerine mermi kullanıyorduk:
“Dünyada yalnızca benim gibiler yaşasaydı...” Duf!
“dans asla icat edilmezdi...” Duf! “düğünlerde ağlanır...” Duf!
“ve tek ceza kurşuna dizilmek olurdu.” Duf!
“Yani...” Duf! “kendiniz gibileri...” Duf! “her fırsatta kurşunlatırdınız...” Duf! “öyle mi?” Duf!
“Evet...” Duf! “sen olsan yapmaz miydin?” Duf! Duf!
Duf!
, Ruhi Mücerret