..bir hatırayla bile kalbim iki parçaya ayrılıyor. S.30
İnsan bazen duygularını aptallık derecesine vardırır da yolunu şaşırır ya, öyle bir şey. S.31
Çok tuhaftı! Ağlayamadım; ama ruhum paramparça olmuştu. S.72
Mutsuzluk bulaşıcı bir hastalıktır. S.105
…neden bazıları için kader, yavrusu daha annesinin karnındayken mutluluk müjdesi verir; ama bir başkası yetimhaneden çıkıp doğruca sokaklara düşer? S.140
Kalpleri taş olmuş, dilleri acımasız. S.143
Kalbim soğuk, ruhum karanlıktı. S.148
İnsan yıktığı köprüden geçemez. S.72
İnsanlar anı yaşamayı neden ancak an geçip gittikten sonra fark ederdi. S.86
Biz insanlar aşağı bakmakla o kadar meşgulüz ki yıldızlara bakmayı unutuyoruz. S.99
Hiçbir şeyden vazgeçmezsen asla başarısız olmazsın. S.267 Hayaller ancak kurmaya cesaret edersen gerçekleşir.
Bence herkes bir noktadan sonra yapmak istediği şeyleri yapmaya başlardı. Mesela hayallerini kovalamak istemsiz bir şeye, yapmaya mecbur olduğun bir şeye dönüşürdü çünkü hepimiz zamanın sonsuz olmadığını bilirdik. S.295
Zaman (malum meseledir) bazen kuş gibi uçar bazen de solucan gibi sürüne sürüne gider. Ama insanın en çok hoşuna giden, zamanın çabuk mu, yavaş mı, nasıl geçtiği fark edilmeden geçip gitmesidir.