haksızlığa uğramış olmaktan hissettiği acı da, dünyevi sıkıntılardan kurtulmuş birinin rahatlığı da seçilmiyor.
Kediler insanların davranışlarını dikkatle gözlemleyerek ona göre davranırlar, fakat tam bir benmerkezcilerdir. Doğuştan narsistler. Sahipleri için kendilerini feda ermez ya da koşulsuz itaat etmezler. Buna rağmen insanlar, onları hiç olmadığı kadar çok seviyorlar.
Bencil insanların, her şeyden nefret ederken dünyanın kendi etrafında döndüğünü sanan kediler karşısında el pençe divan durmalarının sebebi ne olabilir?
Sayfa 21 - Timaş YayınlarıKitabı okuyor
" Çinliler bu dünyayı büyük bir ev olarak düşünmüşler. Ancak bu evin çok büyük ve tenha olduğunu fark etmişler. Ben insan kalbinin de öyle olduğunu düşünüyorum... "
Sayfa 16 - Timaş YayınlarıKitabı okuyor
Çok geçmeden her şeyi unutacaksın,
Ve yine çok geçmeden herkes seni unutacak.
•Marcus Aurelius
Sayfa 5 - Timaş YayınlarıKitabı okuyor
Gençken yapmak istediğim pek çok şey vardı, Poppy gibi uzun ve gönüllülüğe dayalı gezilere çıkmak istemiştim. Bir ce maate atandıktan sonra bu düşünce imkânsız hale gelmişti. Eğer özgür olsaydım, Etiyopya’daki kıtlık için bir şeyler yapmaya ça lışabilirdim. Bir sene yaz aylarını Belarus’ta İngilizce öğreterek geçirebilirdim. Belki de Kenya’da bir kuyu açardım. İstediğim zaman, istediğim yere gidebilirdim.
Herhangi biriyle.
Pekâlâ, herhangi biriyle gitmezdim çünkü gözlerimi kapatıp Pokot’un tozlu ovalarını ya da Belarus ormanlarını düşündü ğümde, kaybettiğim geleceklerin hayallerinde yanımda sadece tek bir kadın vardı. Kısa boylu, zayıf, siyah saçlı ve kırmızı du daklı bir kadın. Bazılarında benimle su taşıyordu, bazılarında çocuklara yeni defterler götürüyordu. Belki de toplantılarda bir likte yürümek için parmaklarımızı birleştirirken güneş gözlükle riyle bana bakıyordu. Belki de hamakta üstüme uzanıyordu, ha mağın teninde bıraktığı elmas şeklindeki izleri görebiliyordum.
Kim bilir, belki de sert bir yatakta birbirimize doğru kıvrılmış- ken soğuk bir yatakhaneyi paylaşıyorduk.
Çok uzun süre bir katil olarak yaşamanın kötü yanlarından biri , kalbimi açacağım tek bir arkadaşım bile yok; ama zaten başkalarının da gerçekten böyle bir arkadaşı var mı?
Yalnızca biraz yorgunum. Yok, biraz değil gerçekten yorgunum.
Geçmiş ve gelecek olmazsa şu anın ne anlamı olabilir ki?
İnsanların ağız alışkanlığıyla kullandığı tesadüf kelimesine inanmamak, bilgeliğin başladığı nokta.
Öleceksek ne diye yaşıyoruz ki?
Su ısıtıp kahve yapacağım, kahve içmediğim zaman strese giriyorum.
Herkesin böyle bir meselesi yok mudur? Ölmeden önce mutlaka tamamlamak istediği bir işi..
ben aslında tarih öncesi çağa ait bir insanmışım da saçma sapan bir dünyaya düşüp orada çok uzun yaşamışım gibi.
510 numaralı üçüncü mevki vagon.
Birinci bölme.
Konuşuyor jandarmalarla mahkûmlar.
Mahkûm Melahat sordu jandarma Haydar'a:
« Çocukları sever misin?»
« Sevilmez mi.
Allahtan büyük ne var, demişler çocuk var, demiş.
Öyle ya çocuk Allah korkusunu bilebilir mi? Bilemez.
Kim kimden korkmazsa, o ondan büyüktür.
Senin çocuğun var mı abla?»
« Var.
Annemin yanında bıraktım.
Üç yaşına yeni bastı.
Gelecek yıl getireceğim.» « Mahpushaneye mi?» « Evet» « Olur.
Çocuk için hepsi bir.
Bir çocuk için, bir de kediler için, ha mapushane ha cenneti âlâ...
Sayfa 90 - Cem yayınevi II
İnsan zaman denen parmaklıkların arkasına kapatılmış bir suçlu.