***
Geçecekti bu kalp ağrısı, bunu biliyordu, ama ne zaman?
***
Sayfa 71Kitabı okudu
"Hayat ne garipti, yaşamak ne kadar çok, ne kadar şaşırtıcı sürprizlerle doluydu."
Sayfa 136Kitabı okudu
Mutluluk ne tuhaf bir şeydi...
Mutlu olmak için bir yığın mutsuzluğu, acıyı yaşıyordu insan; ağır, çok ağır bedeller ödüyordu ve sonra mutlu olduğunda o geçmişi hatırlayıp tekrar acı çekiyordu. Arada sırada kaşınan bir yanık izi, yağmur yağınca sızlayan eski bir kırık yeri gibiydi mutlu olmak. Salt mutlu olmak diye bir şey belki de yoktu.
Sayfa 238Kitabı okudu
Sevgi, erken bahara kanıp da ortaya çıkan ve donan bir tomurcuk gibi kavrulmuştu yüreğinde.
Sayfa 260Kitabı okudu
Kötüyü unutmak, hayatı sürdürebimenin en önemli yollarından biriydi. Herkes bir şeyleri gömmenin peşindeydi, ileriye başka türlü umutla bakılmıyordu.
Sayfa 298Kitabı okudu
"Akıl, zamanı doğru değerlendirmek değil de neydi?"
Sayfa 316Kitabı okudu
İnsan, imparator da olsa, Sultan da olsa ölümün karşısında diğer canlılardan daha farklı duramıyordu. Ecel gelip de vade erince yapacak bir şey yoktu. Düzenlenen cenaze törenleri ne kadar görkemli, mezarlar ne kadar süslü püslü olursa olsun bir kez toprağın altında ebedi uykuya dalınca yoksulla zengin, güçlü ile güçsüz, inançlı ile inançsız arasında hiçbir fark kalmıyor ve herkes sonsuz bir eşitliği paylaşıyordu.
Sayfa 318Kitabı okudu
"Hiç geleceğinizi düşünüyor musunuz?"
"Sanırım ülkenin geleceğini düşünüp kaygılanmaktan, şahsi geleceğimle ilgilenebilmek için çok vaktim kalmıyor."
Sayfa 316Kitabı okudu
Çıkarlar söz konusu olunca her şey ne kadar da çabuk değişebiliyordu.
Sayfa 331Kitabı okudu
"Bizi bizden koru Tanrım. "
Sayfa 390Kitabı okudu