Osmanlı
Murad, Fatih kanunuyla kardeşlerinin boğulmasından sonra az ağlamamıştı. Ama Mehmed on dokuz kardeşinin boğulmasını gözünü kırpmadan seyretmişti. Babasından ve diğer şehzadelerden gebe kalmış cariyeleri de ayaklarına taş bağlayıp denize attırmıştı.
Sayfa 379Kitabı okudu
"Bizi bizden koru Tanrım. "
Sayfa 390Kitabı okudu
"Akıl, zamanı doğru değerlendirmek değil de neydi?"
Sayfa 316Kitabı okudu
Sevgi, erken bahara kanıp da ortaya çıkan ve donan bir tomurcuk gibi kavrulmuştu yüreğinde.
Sayfa 260Kitabı okudu
“Tanrı verdiği acıların ilacını da yollar.”
“Sevgi, erken bahara kanıp da ortaya çıkan ve donan bir tomurcuk gibi kavrulmuştu yüreğinde..”
Çıkarlar söz konusu olunca her şey ne kadar da çabuk değişebiliyordu.
Sayfa 331Kitabı okudu
“Mutluluk ne tuhaf bir şeydi...
Mutlu olmak için bir yığın mutsuzluğu, acıyı yaşıyordu insan; ağır, çok ağır bedeller ödüyordu ve sonra mutlu olduğunda o geçmişi hatırlayıp tekrar acı çekiyordu. Arada sırada kaşınan bir yanık izi, yağmur yağınca sızlayan eski bir kırık yeri gibiydi mutlu olmak. Salt mutlu olmak diye bir şey belki de yoktu.”
"Hiç geleceğinizi düşünüyor musunuz?"
"Sanırım ülkenin geleceğini düşünüp kaygılanmaktan, şahsi geleceğimle ilgilenebilmek için çok vaktim kalmıyor."
Sayfa 316Kitabı okudu
"Hayat ne garipti, yaşamak ne kadar çok, ne kadar şaşırtıcı sürprizlerle doluydu."
Sayfa 136Kitabı okudu
***
Geçecekti bu kalp ağrısı, bunu biliyordu, ama ne zaman?
***
Sayfa 71Kitabı okudu
Hatalar, erken teşhis edilirse düzeltilebilir.
Sayfa 39Kitabı okudu
“Samimiyetle laubalilik arasındaki ince çizgi..”
Ordular bir ülkenin fiziksel gücünün göstergesidir, sanat ve harfler ise yaratıcı gücünün gönülsel ışıklarıdır.
Sayfa 39Kitabı okudu