Bir ağlayabilseydi, ah bir ağlayabilseydi... Belki gözyaşları biraz olsun yumuşatırdı ruhunun kaskatı acısını.
Sayfa 110Kitabı okudu
Benim ekmeğimi tahvif edenler
Beni koyub Selim Şah'a gidenler
Hakikat rahına doğru varanlar
Görün beyler bana nitti Selim Şah.
Sayfa 144 - İnkılâp yayıneviKitabı okuyor
Kötüyü unutmak, hayatı sürdürebilmenin en önemli yollarından biriydi. Herkes bir şeyleri gömmenin peşindeydi, ileriye başka türlü umutla bakılamıyordu.
Sayfa 298 - inkılâpKitabı okudu
Mutlu olmak için bir yığın mutsuzluğu, acıyı yaşıyordu insan; ağır, çok ağır bedeller ödüyordu ve sonra mutlu olduğunda o geçmişi hatırlayıp tekrar acı çekiyordu. Arada sırada kaşınan bir yanık izi, yağmur yağınca sızlayan eski bşr kırık yeri gibiydi mutlu olmak. Salt mutlu olmak diye bir şey belki de yoktu. Ama salt mutsuzluk vardı.
Sayfa 238Kitabı okudu
"Unutma bedelini ödemeden hiçbir şey elde edilmez ."
Kim bilir mösyö belki ilerde, bizlerin göremeyeceği bir gelecekte böyle şeyler olmayacak. Insanlar barış ve huzur içinde yasayabilecekler. Ne dersiniz?
Sayfa 317Kitabı okudu
Kötüyü unutmak, hayatı sürdürebilmenin en önemli yollarından biriydi. Herkes bir şeyleri gömmenin peşindeydi, ileriye başka türlü umutla bakılamiyordu.
Sayfa 298Kitabı okudu
Evet, mutluluk gerçekten de arada sırada kaşınan bir yara izi gibiydi ya da her yağmurda sızlayan eski bir kırık yeri...
Sayfa 241Kitabı okudu
“Mutluluk ne tuhaf bir şeydi… Mutlu olmak için bir yığın mutsuzluğu, acıyı yaşıyordu insan; ağır, çok ağır bedeller ödüyordu ve sonra mutlu olduğunda o geçmişi hatırlayıp tekrar acı çekiyordu.”
Sayfa 238Kitabı okudu
“ ‘Siyaset işte böyle bir şeydir, her an katiller maktul, maktul adayları da katil olabilir.’ “
Sayfa 62Kitabı okudu
" Bizi bizden koru Tanrım. "
Sayfa 390Kitabı okudu
“Deprem zengin fakir ayırmıyordu, hatta Sultan bile olsa fark etmiyordu.”