«Nefes Almak»
Nefes almak, içten içe, derin derin,
Taze, ılık, serin,
Duymak havayı bağnnda.
Nefes almak, her sabah uyanık,
Ağaran güne penceren açık,
Bir ağaç gölgesinde, bir su kenarında.
Bir kış düşlüyorum çocukluğumdan;
Dışarıda yağan kar,
Kuzine soba üstünde kızarmış ekmek kokusu geliyor burnuma..
Fırınında patates, demlenmiş çay, mis gibi tarhana çorbası.
Sıcacık soba başında yapılan sıcacık sohbetler.
Anneannemin anlattığı masallar , öğrettiği dualar 🙏
O küçük ama çok mutlu olduğum evimi özledim ….. 😢 🏠
Dünyanın bütün çiçeklerini
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Bütün çiçeklerini getirin buraya,
Öğrencilerimi getirin, getirin buraya,
Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer
Bütün köy çocuklarını getirin buraya,
Son bir ders vereceğim onlara,
Son şarkımı söyleyeceğim,
Getirin, getirin...ve sonra öleceğim.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Kir ve dağ çiçeklerini
GECE YARISI YOLCULARI | 17
GÖKHAN VE CEREN
Çok kaybı vardı Gökhanın. Duygunun yüzüne vurduklarını unutamazdı. Bir değil, bin günah işlemişti ve binlerce kez özür dilese de, bu sefer gerçekten kaybetmişti. Utanıyordu ve içindeki yaz, kışa dönüyordu. İlk defa böyle üşüyordu ve kat kat giyinse de hiçbir şey değişmeyecekti. Bu sefer harbiden kaybetmişti. Sadece Duygu değil,
Geceye not;
yaşadıkça anlıyorsun. küçüklüğün tadı bir başka oluyor. çocukken hep büyümek istersin. diğerleri gibi istediğiniz yapmak, kendi paranın olması ve onunla istediğin her şeyi almak; dondurma, çikolata, oyuncaklar... göz kamaştırıcıdır her şey. onlar gibi büyük olmak istersin. onlar gibi sözün dinlensin. seni de ciddiye alsınlar diye uğraşıp durursun. ütü yapmak için annene yalvarırsın mesela, yemekte yardım etmek, arabayı yıkamak. sanırsın hayatın boyunca bunları yapmaktan zevk alacaksın. oysa bilmezsin sorumluluğa dönüşen her şeyin, şu kısacık hayatında omuzlarında bir yük olduğunu. tatilde dedenin yanına gidersin mesela, ev sobalıdır üşürsün. keşke eve gitsek dersin, hem rahatıma kavuşur hem oyuncaklarımla oynarım. oysa büyüdüğünde burnuna sobanın üstündeki kestanelerin kokusu gelir bir kış aniden. her yıl istemeden gittiğin o yere gidemediğin ilk yıldan hissedersin içindeki burukluğu. ruhun alışmıştır oraya, bir evin de odasıdır aslında, özlersin. küçükken kokusunu bildiğin, eli başını okşayınca gözlerinin parladığı insanlar vardır, bilirim. önce onların senin sandığın kadar iyi insanlar olmadığı fark edersin. sonra masadan birer birer ayrılırlar, özlersin. sorumluluklarının yükü altında ezilirken büyümeyi dilediğin güne lanet edersin. kısacası çocukken istemeden yaptığın, kıymetini bilmediğin ne varsa; büyüdüğünde özlemini çekersin. hayat da böyle azizim, zamanın kıymetini bilmek gerek.
Yarım kalan hikayem ..
Bugün , garip bir şekilde ilkokuldaki okuma fişlerinin kokusu geldi burnuma bununla birlikte ilkokul öğretmenim ve masasının altına girip bacağını dişlemem...
Akşam saatleriydi , mevsim kış olduğundan hava da erken kararmıştı , öğretmenin bacağını ısırıp kaçtım okul okumak istemiyorum diye -hâlâ o fikrimi savunuyorum her ne kadar geç olsa da..
Nefes Almak
Nefes almak, içten içe, derin derin,
Taze, ılık, serin,
Duymak havayı bağrında.
Nefes almak, her sabah uyanık.
Ağaran güne penceren açık.
Bir ağaç gölgesinde, bir su kenarında.
Kış, mağrur bakışlarıyla göçmene yüreğime dokunuyor...
Taze bahar kokan hasretlerim var benim!
Türlüsü üşümelere,
Adı diren, adı botan, adı mahir...
Nice nice dağlar yalvardım
Nice nice dağlar yarattım
Nice nice dağlar yıkıldım
Tenha tenha esir oldum, dehliz kokusu ağlamalara uslandım
Ki! Dokunsa gözyaşı imdadıma
Ki! Dokunsa gözyaşı imdadıma...