Böyle bizimkisi de ondan sebep; Her hikayenin bir sonu var yani, geldik bizim hikayenin de sonuna. Bazen gerçeklerden ne kadar korksanda onlardan ne kadar kaçmak istesen de zamanı belirsiz bir anı yüzüne tokat gibi çarpıyor bildiğin bütün gerçekleri.Umursamamak olan biteni; memleketi, dostları, öleni, düşeni yani hiç hiç umursamamak. Bakınca
596.Gün
Kar yağıyor bugün yalnızlığıma
üşüyorum..
arıyor gözlerim sımsıcak kollarını, anılarımızı, hatıralarımızı
ısıtıyor kalbimi o anılardaki gülüşünün silüeti,
bedenim arıyor sımsıcak kollarını, içimi yakan gözlerini,
sarhoş eden gülüşlerini...
kaç zamandır aynı mevsimim
sen gittiğinden beridir hep kışta kaldı yüreğim
üşüyorum..
Kar yağıyor bugün yalnızlığıma,
anıların artık tatlı bir uyku gibi geliyor bana
yokluğunun soğuğunda, hayalinin ısıttığı ruhumla
dalacağım derin bir uykuya..
"Kış geliyor," dedi seyis düşünceli düşünceli. "Bütün nebatat ekseriyetle kabuk değiştirdi, kahverengi, kırmızı renkler büründü yeşiller."
"Ama vakında hepsi tek renk olacak, beyazlara bürünecekher yer" diye karşılık verdi Kutay Efendi kederle.
"Dostum, insan hayatı da böyledir” dedi seyis mütevekkil vaziyette ve tebessümle; "güzü, kışı, baharı vardır onun da. Bazen çiçek açar, sanırsın ki her şey canlı, taptaze kalacak! Ve sahiden de bu hisleri yaşatır sana. Bir gün bir anda tarif edemediğin hüzün sarar etrafını; dışından içine doğru bir sıkıntı akar. O tarifsiz hüznün, içinde olduğunu bilmeden kendini dışarı atarsın, bir gölgelik, bir serinlik aramak için koşarsın nefessiz kalana değin. Karşına ansızın büyük bir uçurum çıktığında, geç fark etmişsindir. At arabasının yokuş aşağı giderken bir anda durması gibi durmaya gayret edersin, durursun da. Ancak ayağının altından yer hızla kayıp gitmiştir. Düştüm, dediğinde elinin uçurum eşiğinde bir kaya parçasına yahut ağaç dalına uzandığını sonra sonra anlarsın. Bittim, derken yeniden başlamanın adıdır bu, tıpkı mevsimler gibi. Dostum. Baharda sevinç duy, güzde hüzünlen, kışta yas tut ve hiçbir mevsimi atlamadan yaşa; yaşa ama kalbinin yörüngesini yitirme sakın!"
Dört mevsime de benzeyen beşinci mevsim aslında "İNSAN"
Ne kadar da çok benziyoruz mevsimlere. Sadece yeryüzüne değil, bizim içimize de geliyor kış. Bir durgunlaşıyoruz, yavaşa alıyoruz hayatı. İnsanın yüreğine de yağıyor yağmur. Sel oluyor yaş alıyor ortalığı sonra. Dört mevsime de benzeyen beşinci mevsim aslında insan. Hep baharı bekleyen ama hep kışta yakalanan hayata..🍂
-Alıntı
