Şevkatli, sevecen gözler etrafında parladıkça içindeki buzlar eriyip gitmişti. Bu, sevginin gücüydü.”
Bazı insanlar zamanın ilaç olduğunu söyler, aslında zaman, ilaç değil; öğretmendir. Biz ise onun aciz öğrencileriyiz ve maalesef zaman, öğrencilerin acımasız davranır.
“Durduralım Dali’nin zamanını, düşlerimiz akıp gitmesin”
Okur Takip Önerileri
Şu garip dünyada insan çok uzun süre kederli kalamıyor, öyle değil mi?
Üstelik değişimler tam da her şey yoluna girdi artık dediğin anda geliyor.
Sevgiyi hak etmeyen insanların el üstünde tutulup, kıymetli insanların hak ettikleri sevgiyi yaşamamaları çok büyük bir haksızlık değil mi?
Şöyle iyice ağladıktan sonra yine neşeli ve mantıklı olacağım. Devam edebilmek için bunu yapmalıyım.
En büyük acıları yaşatanlar, en çok sevdiklerin oluyor.
Dünyada, çok fazla şey var, yeter ki onları görecek gözümüz, sevecek kalbimiz ve tutup alacak ellerimiz olsun.
Sabah kristal gibi başlamış ama gün kırılmış cam parçalarına dönmüştü.
Kelimeler kar taneleri gibi etrafında uçuşuyor. Her biri narin ve eşsiz, yere düşmeden avucumda eriyip gidiyor.
Keşke zihnimdeki sesleri de bastırabilecek kadar güçlü bir kahkaha atabilseydim.
En büyük intikamın vicdan azabı olduğunu unutuyorsun!
Güven, ince bir buzun üzerinde çıplak ayakla yürümeye benzer.
Kahkahalarım, acılarımın üzerine perde olduğu günde beri tüm duygularımın silahıydı.