“Savaş; korku ve sefaletten başka bir şey veremez. Yakar, yıkar, öldürür, yok eder. “ der Nazım Hikmet. Kısacık hayatımızda sayısız vahşet,sayısız acıya uyanıyoruz her gün. Acılardan feyzalan insanların aşına gözyaşlarımızı katık yapıyoruz her an her saniye. Yaşamaktan, nefes almaktan utanılası bir dünyaya gözlerimizi açıyoruz her sabah. Ne için ? Hırsların, egoların ve çıkarların savaştığı bir dünyada, insanlığın karaborsasını yaşadığımız şu zamanda yitirilen her bir can,sadece sayılardan ibaret değil. Her biri bir umut,her biri nefes aslında. Beni ben yapan benden olmayandır düsturunu kabul etmenin belki de tam zamanı.
Kırmadan, dökmeden, ölmeden, öldürmeden…
Yitirilen her bir can için…