Gülten
@kitabm_00
Yüreklerin kulakları sağır....
75 okur puanı
Ekim 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Kelime ve Yalnızlık....
"Önce kelimeler vardı,"
Kelimeden önce de yalnızlık vardı. Ve kelimeden sonra da var olmaya devam etti yalnızlık...Kelimenin bittiği yerde başladı;Kelime söylenemeden önce başladı.Kelimeler, yalnızlığı unuttururdu ve yalnızlık,kelimeyle birlikte yaşadı insanın içinde. Kelimeler, yalnızlığı anlattı ve yalnızlığın içinde eriyip kayboldu. Yalnız kelimeler acıyı dindirdi ve kelimeler insanın aklına geldikçe, yalnızlık büyüdü, dayanılmaz oldu.
Bence gayet haklı bir isyan!
Cranium fibula radius
Sacrum patella carpus
Nasıl ezberlenir Allah'ım
Arapça dua eden insanın Latince kemikleri?
Ara ara kabalığım bundandır! :(
Beni kötü yetiştirdiler dostum! Güzeli ifade gücünden yoksun bıraktılar beni.
Okur Takip Önerileri
Kendi sorunlarını çözemeyen bir kişinin, kusurlarının acısını başkalarına çektirmeye hakkı yoktur!
Bazı soruların cevabı asla olmayacak belki de....
Bir arada olmanın kaçınılmazlığından başka bir neden yok muydu bizi yaklaştıran? Aramızdaki boşluğu nasıl doldurmalıyım? Sen olmadan seni nasıl öğrenmeliyim?
Hayatta, bilmediği çeşitten acılar da var!
Sen, yalın düşüncelere alışıksın sadece. Hayatın asıl tadı, gerçek tuzu olan ikinci dereceden bilinmeyen güzelliklerin farkında değilsin.
Hislerinize mağlup oluyorsunuz üstadım.
Anlık gelip giden düşünceler...
Bu hayatın dışında sürekli hiçbir şey yapamacağını anlar gibi oldu bir an için. Soluk bir gölge gibi geçti bu rahatsızlık.
Kimse sezmeden,korkusunu farketmeden,bu inatçı ve onu tanımayan sertlikle nasıl uyuşabilecekti? Öğrendikten sonra, bütün zorluklar geride kaldıktan sonra; vücudun her parçasında, başlangıçta bir makine kadar kör ve inatçı olan direnmenin yumuşadığını, dokunmanın mümkün olduğunu gördüğü zaman, yazık ki geçiş süresini unutuverir insan. İleride, yeni bir denemeye girmek üzere olduğu anda, hiçbir yararı dokunmaz; ya da dokunmayacakmış gibi gelir yaşanmış olanın.İnsanlar da bırakmazlar ki: en yakınınız bile...
Çizgilerini yumuşatmayı bilememiş kütleler; çirkinliklerini, rüyadan yeni uyanmış bir insana,sadece var olmalarıyla unutturan gerçek hacimler...
İnsan gerçeklere karşı durur: yaşar ve olduğu gibi olmayı sürdürür.
Herkesin belirli bir işle uğraştığı bu kocaman dünyada yalnız başına oradan oraya sürüklendin.