Keyifle, eğlenerek okudum.
Yaz dizisi izliyormuş tadında. Bazı kısımları çok zorlama gelmiş olsa bile keyifle okudum.
Zengin oğlan fakir kız. Zenginlik içerisinde mutluluğu bulamamış bir adam ile kimsesiz yoksul bir kızın bir şekilde yolları kesişir her zaman ki gibi.
Buralar salt hikaye.
Yazarın asıl odaklandığı nokta ise kimsesiz çocukların yaşadıkları. 18 yaşına kadar devlet güvencesindesin (!), yaşını doldurduktan sonra devlet seni tanımaz. Devlet, sen, ben. Kimsenin tanımadığı, kimsenin görmek istemediği kimsesiz çocuklar, sokakta gördüğümüzde kafamızı çevirdiğimiz, arabanın camını hızlı hızlı kapattığımız, başka bir şeyle ilgileniyormuş gibi yaptığımız çocuklar. Sokak çocukları demeyeceğim. Çünkü sokakların çocukları olmaz! Gözümüzü kapattığımızda kaybolmuyor onlar, yok saydığımızda yok olmuyorlar. Ordalar; bir arabanın yanında, bir sokağın başında, bir çocuk parkının bankında. Hayatı sokakta tanımış, hayata dair bir şansı olmamış, hayatı boyunca savaşmak zorunda kalmış ama o savaşı da kazanamamış çocuklar. Senin çocukların aslında, benim çocuklarım, bizim çocuklarımız.
Okuyabilirsiniz arkadaşlar, ağız dolusu kahkaha atarken gözünüzden yaş gelmesini istiyorsanız.
Anlatmak istediğin, farkındalık yarattığın, doyurucu, vurgulayıcı cümlelerini aldım çantama koydum, hissettirdiklerini ise sırtıma kambur yaptım @ngkabal .
Kalemine sağlık
