100 Soruda Felsefe El Kitabı
Selahattin Hilav100 Soruda Felsefe El Kitabı Sözleri ve Alıntıları
100 Soruda Felsefe El Kitabı sözleri ve alıntılarını, 100 Soruda Felsefe El Kitabı kitap alıntılarını, 100 Soruda Felsefe El Kitabı en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
❝
Kendine kötülük hazırlar, başkalarına kötülük hazırlayan.
❞
~ Hesiodos
Sayfa 20 - Gerçek Yayınevi | PDF
Filozof (İbni Sina), «mutluluk ve doğru olan yaşam nedir?» sorusuna, «mutluluk, insan ruhunun kendini arıtmasıdır, temizlemesidir; faal akla yönelmesidir» diye cevap verir.
❝
Yasaların eski, yemeğin taze olsun.
❞
~ Periandros
Sayfa 20 - Gerçek Yayınevi | PDF
Rastlantı diye bir şey yoktur. Biz, nedenlerini bilmediğimiz şeylere rastlantı deriz.
Demek ki insan, en yoğun ve doyurucu hazları duymaya çalışmalıydı. Ama hazzı elde etmek için bilgi gereklidir. Çünkü kuruntulardan, korkulardan, boş inançlardan ancak bilgi sayesinde kurtuluruz. Ancak bilgi sayesinde, kendimize ve yaşamımıza egemen olabiliriz; özgürlüğe ulaşabiliriz ve varolmanın tadını çıkarabiliriz. Bundan ötürü, haz duymak için, yani erdemli ve ahlaklı bir yaşam için bilgi gereklidir.
Bir doğa yaratığı olan insanın, her şeyden önce kendisini düşündüğünü, kendi varlığını korumaya çalıştığını ünlü «insan, insanın kurdudur» sözüyle dile getiren filozof (Hobbes), insanlar arasında sürekli ve karşılıklı bir savaş bulunduğunu ve başlangıçta var olan bu ilkel ve «doğal» durumun, daha sonra yine insanlar arasında bir sözleşmeye, yani devletin yaratılmasına yol açtığını söyledi.
Gerçek mutluluk, dıştaki varlıklara gereksinim duymak; onlara önem vermek, onlara bağlanmak değil, kendi kendine yetebilmektir.
❝
Her şey akar. Aynı ırmağa iki kez giremezsin, çünkü her girişinde üzerinden yeni sular geçer.
❞
~ Herakleitos
Sayfa 23 - Gerçek Yayınevi | PDF
«Biz yaşadıkça, ölüm diye bir şey yoktur; ölüm gelince de biz artık ver olmayacağız» der Epikuros.
Eski Yunan düşüncesi, bilgi ile bilgelik; bilmek ile işlemek (ahlak) arasında sıkı bir ilinti görüyordu. Sokrates, bundan ötürü, «kimse, bilerek kötülük işlemez» diyordu. Demek ki felsefe sözcüğünü, başlangıçta taşıdığı anlam içinde ele alırsak, yalnızca bilmenin değil, ahlaka uygun ve mutlu bir yaşam sürmenin de söz konusu olduğunu; felsefe denince, sağlam bilgiler edinme çabası kadar, doğru, ahlaklı ve mutlu yaşama çabasının da göz önünde tutulduğunu kavrarız.
Asıl varlığı kavramamızı sağlayan araç duygu değil düşüncedir. (Parmenides) duygularımızın bizi aldata bileceğinine dikkat çekmiş bir düşünürdür.
Ancak bilgi sayesinde, kendimize ve yaşamımıza egemen olabiliriz; özgürlüğe ulaşabiliriz ve var olmanın tadını çıkarabiliriz.
Herakleitos derki; “Aynı nehre iki kez giremezsin”. Oysa, aynı nehre bir kere bile giremezsin çünkü nehir akmaktadır. Nehir çok hızlı akmaktadır ve yalnızca nehir değil, sen de akarsın. Aynı nehre iki kez giremezsin çünkü nehir değişir.
"Metafizik"in etimolojisi
Metafizik sözcüğü, ilk olarak isa'dan önce birinci yüzyılda, Rodoslu Andronikos tarafından ortaya atıldı. Andronikos, büyük Yunan filozofu Aristoteles'in (İ.Ö. 384-322), yazılarını bir araya getirdiği zaman. fiziğe ilişkin bölümden sonraki yazılara, «metafizik», yani "Fizikten sonra gelen" ya da "Fizikötesi" adını verdi. Aristoteles'in bu yapıtında incelediği konular daha sonra metafiziğin konuları olarak kabul edildi. Metafizik konular deyince, duyularımızı ve algılarımızı aşan konular anlaşıldı. Aristoteles, bu yapıtında incelenen konulara «İlk felsefe» diyordu. İlk felsefe, yani metafizik, "varlığı, varlık olarak" inceliyor; genel olarak var olmanın koşullarını, kaç çeşit "neden"den söz edilebileceğini, varolanların en üst kqtında bulunan yetkin varlığü yani Tanrıyı ele alıyor ve açıklıyordu. Orta çağın sonuna kadar, felsefenin temel bölümünü metafizik oluşturdu.
Sayfa 11 - Gerçek Yayınevi | PDF
Filozofa göre en iyi devlet, vatandaşları, ahlaklı ve iyi yetişmiş kimseler olacak biçimde eğiten devlettir. Bundan ötürü devlet, eğitim işini ele almalı ve düzenlemelidir. Ayrıca Aristoteles, yönetimin biçiminden (demokrasi, aristokrasi, vb.) çok, yöneticilerin ahlaksal niteliklerinin önemli olduğunu ve topluluğun mutlu yaşamının, yönetim biçimine değil, yöneticilerin ahlaklı davranıp davranmamalarına bağlı olduğunu söyler.