Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
En Eski 67 Yorumları ve İncelemeleri
En Eski 67 sözleri ve alıntılarını, en eski 67 kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Güzel sürükleyici bir hikaye ama fazla havada kalmış. Kısa olması ve finalin zayıf yapılması rahatsız etti beni. Biraz gerilimli bir kitap, açıkçası konusu beni şaşırttı.
Mutlaka okuyun diyemiyorum ama, vaktiniz varsa değerlendirin. Zaten kısa bir kitap...
''Hafıza, sırtımızda taşıdığımız seyahat çantasıdır aslında. Sonsuz hayat döngüsünün içinde her gün her dakika yenileri eklenir de kamburu çıkar insanın onu taşıdıkça. Zamanla bazılarını atmak zorunda kalır ilerleyebilmek için.''
Trafik kazası geçiren bir savcının koma halinde geçirdiği 67 dakikada gördüğü hayaller ve kabuslar dan oluşan hikayeler.
Ziya komadan çıkar ve yaşadıklarının kendi davalarının kabusları olduğunu görür.
Ogün yediğin hurmalar birgün gelir seni tırmalar derler ya öyle olmuş.
Kısa bir roman . Bir gününüzü almayacak güzel bir hikaye .
Tavsiye ederim
Seveni de çok sevmeyeni de... Siz hangi kesimdensiniz bilmiyorum ama ben Oğuzhan Uğur'un düşünce tarzını ve onları dile getirme şeklini seviyorum. Bu yüzden kitabının çıkacağını duyduğum ilk andan itibaren büyük bir beklenti içindeydim.
Ama kitap beklediğim gibi çıkmadı. Şöyle ki ben nedense deneme türünde bir kitap olur onun düşüncelerini doya doya okuruz diye düşünmüştüm kendi içimde ama değildi. Fakat kitap için sıradan bir romandı da diyemem çünkü Oğuzhan Uğur buna da kendi tarzını yansıtmayı başarmış. Başlarda size 'Ben ne okuyorum?' diye düşündürüyor ama son sayfalarıyla birlikte taşlar yerine oturuyor. Zaten taşlar yerine oturduktan sonra da yavaştan kendinizi sorgulamaya başlıyorsunuz.
Sanırım kitabın en beğendiğim özelliği buydu. Son sayfadan sonra ister istemez kendinize 'Ben kimim?' diye soruyorsunuz. Demem o ki ben kitabı beğendim. Umuyorum ki yazmaya devam eder.
Oğuzhan abimizi sosyal mecralardan nefes almadan konuşmalarıyla, hızlı cevaplarıyla ve muazzööğr diye bağırışıyla severek takip ediyorum. Kitap yazdığını öğrendiğimde şaşırmadım aksine sevindim de çünkü konuşma kabiliyetini kitaba nasıl yansıtır ne okuruz diye merak ettim açıkçası. Aynı fikirlere sahip olmadığımız cok konu olmasına rağmen bilgi sahibi olup araştırıp fikirlerini onaylayıp sunması çok hoşuma gider. Bu düşüncelerle başladığım kitap çok farklı çıktı ve şaşırdım diyebilirim. Dil olarak çok yavan yüzeysel ve günlük konuşma tarzında yazılmış kitap.İlk kitabı diye bunu eleştirmeyi doğru bulmuyorum ama Oğuzhan Uğur ve cümle kurma kabiliyeti olunca konu, bunu eleştirmeden de geçemiyorum. Sonuna doğru biraz sıkıldım kitaptan ancak bağladığı son çok güzeldi. Kimseye hesap vermemiz gerekmeyen durumlarda kurtulduğumuzu sanarız ancak ufacık görünen ama kocaman bir şeyi atlarız 'iç muhakeme veya vicdan' ona siz karar verin artık.Kelebek etkisi dediğimiz olay devreye girer burada. Bizim için nokta kadar değeri olmayan şeyleri bile yaparken aslında ne dağlar devirdiğimizin farkında bile olmayız çoğu zaman. Dikkatli mi olmak gerekir nasıl davranmak gerekir bunun için genelleme yapıp akıl veremem ama sadece bencil olmamaya özen göstermemiz gereken onlarca konu olduğunu söyleyebilirim.
Yine kitap yazsa yine okurum umarım çok daha iyilerini okutur bize. Keyifli okumalar.
Yıllardır fikirlerini beğenerek takip ettiğim, şöyle bir kitap yazsa da doya doya okusam dediğim Oğuzhan Abimden :)
Öncelikle çok ufak bir kaç eleştiri yapmak isterim, şahsen kitabı çok çok kalın bekliyordum ama pek öyle olmadı . Bir de yazı boyutunun kocaman oluşu, aralarda bırakılan boşluk beni rahatsız etmedi değil .
Yoruma gelecek olursak ,
Kitap gerçekten çok ama çok sürükleyici, bir oturuşta bitirilebilir . Kitap boyunca anlamadığımız doğrusu anlamlandıramadığımız her şeyin son sayfalarda netleşmesi ve bir anda tüm taşların yerine oturması insanın yüzünde anlamlı bir ifade oluşturuyor. Aynı şekilde kitabın adının ne kadar anlamlı olduğunu bilmek, Ziya'nın yaşadığı her şeyi beraber yaşıyormuş gibi hissetmek sizi ne yapacağınızı bilmez bir hale sokuyor . Okuduğum kitaplardan bazılarının sonunda yazarın nasıl bu kadar ince düşünebilmiş olduğunu sorgularım , 67 de tam olarak böyle bir kitap, yalnızca bunla da kalmıyor, dünya üzerindeki birkaç şeyi de sorgulatıyor size , bir kitabın bana katabileceği en anlamlı şey de bu zaten .
Son olarak da Oğuzhan Uğur'un cümlelerinin altındaki ince detayları kitapta da fazlasıyla görüyoruz, kitaptaki her cümlenin neredeyse birden fazla anlamı var .
Oğuzhan Uğur’u takip eder ve görüşlerini severim. Bundan dolayı kitaptan büyük bir heyecan ve beklenti duydum. Çünkü ağzı iyi laf yapan birisinin kaleminin de iyi olacağını düşündüm. Tüm beklentilerimi karşıladı dersem yalan olur. Ama ne çok sevdiğim ne de kötü bulduğum bir kitaptı. Olay örgüsü bence güzeldi. Akıcılığı da çok iyiydi. Bir oturuşta bitirebilirsiniz. Fakat edebi açıdan bence hiçbir şey taşımayan bir kitaptı. Bu herkese göre değişebilir tabi. Oğuzhan Uğur’dan yeni kitaplar bekliyorum tabi ama umarım yazarsa bile kendi görüşlerinin olduğu kurgu olmayan bir kitap olur.