Acı Gönderileri
Acı kitaplarını, Acı sözleri ve alıntılarını, Acı yazarlarını, Acı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Robert L. kimseyi, hiçbir ırkı, hiçbir halkı suçlamamış, insanoğlunu suçlamış. Dehşetten can çekişir, sayıklar bir halde çıktığında bile Robert L. kimseyi suçlamama özelliğini korumuş, tabii insanlık tarihinde gelip geçici olan hükümetler dışında.
Sayfa 48Kitabı okudu
Gece oluyor. Yazdığım sözcükleri artık görmüyorum. Size yazmayı bırakan, hareketsiz elimden başka bir şey görmüyorum. Ama pencerenin camında gökyüzü hâlâ mavi. Aurélia'nın gözlerinin mavisi daha koyu olsa gerek, görüyorsunuz ya, özellikle akşamları, duru ve dipsiz karanlığa dönüşmek için rengini yitiriyor olsa gerek.
Sayfa 166Kitabı okudu
Küçük kız başını ellerinin arasına aldı, korktu. Uzakta, koridordaki kadın Pfalz kentlerini sayıyor, Tanrı'dan Alman halkının ölmesini diliyor.
Sayfa 163Kitabı okudu
Yine ağladım, her gün yaşamın hayran olunası hatasına bakıp ağlıyorum
Sayfa 161Kitabı okudu
Şimdi yolda bir tek kendisi var. Bu çöl, bu yol sadece onun.
Sayfa 155Kitabı okudu
Artık yabancıya bakmıyor. Kendisini, yabancıyı düşünüyor, artık geçip gitmiş, ulaşılamaz ve boş bir olayı düşünürcesine. Yabancı da artık konuşmuyor. Aynı pozu takınıyor. Hâlâ başı eğik, ölüme çevrili. Adam içgüdüsel olarak yavaş yavaş yabancının bulunduğu ölüm bölgesine sapıyor.
Sayfa 154Kitabı okudu
Yabancı adama: "Mutlu musunuz?" diye soruyor.
Adam ona bakıyor: "Neden söz ediyorsunuz?"
Yabancı düşünüyor, neden söz ettiğini bulmaya çalışıyor. Bulamıyor.
"Bilmiyorum."
Sayfa 153Kitabı okudu
Yabancı bunu düşünmeden söylüyor, makine gibi konuşuyor, ama susmaktansa, ölmektense bu daha iyi. Nasıl söyleyeceğini, nasıl açığa vuracağını bilemediği bir şey saklıyor içinde hâlâ. Çünkü onun ne olduğunu bilmiyor. Ölümden nasıl söz edilebileceğini bilmiyor.
Sayfa 151Kitabı okudu
Thérèse muhbire yaklaşıyor, üstüne eğiliyor. Muhbir onu görüyor. Geriliyor. Yeniden sessizlik. Artık acı bile çekmiyor. Sadece dehşet var.
Sayfa 123Kitabı okudu
Daha şimdiden ötekiler gibi bir insan olmaktan çıkmıştı. O insanlar arasında bir muhbirdi. Kendisinden istenen şeyin nedenini öğrenmeye çalışmıyordu. Ona para verenler arkadaşı bile değildi. Ama şimdi yaşayan hiçbir şeyle karşılaştırılacak hali kalmadı. Ölüyle bile, ölü bir insana bile benzemeyecek.
Sayfa 120Kitabı okudu
Ezmeli. Yalanı parçalara ayırmalı. O rezil sessizlik. Işığa tutmalı her yeri. Bu aşağılık herifin gırtlağında taşıdığı gerçeği çekip çıkarmalı. Gerçek, adalet. Ne için? Onu öldürmek mi? Neye yarar bu? Kendisi için değil. Bunun onunla bir ilgisi yok. Bilmek için. Gerçeğini, utancını, korkusunu, daha dün onu öylesine güçlü, ulaşılmaz, dokunulmaz kılan sırrı kusana kadar tekmelemeli.
Sayfa 119Kitabı okudu
Vurmak gerek. O an kendimiz adaleti sağlamazsak dünyada asla adalet olmayacak. Güldürü. Yargıçlar. Lambrili salonlar. Adalet yok.
Sayfa 119Kitabı okudu
Ölmekten korkuyor. Yeterince değil. Sürekli yalan söylüyor. Yaşamak istiyor. Bitler bile yaşama sarılırlar.
Sayfa 119Kitabı okudu
Bitti. Savaş Paris'ten çıktı gitti. Her yerde, kapıların altında, sokaklarda, otel odalarında neşe var. Her yerde yanlarında askerler bulunan, onun gibi genç kızlar var. Her yerde, bu iş bitti diyenlerin çoğu için üzüntü kalmadı. Ama onun için, iş bitmedi. Ne neşe ne sonun tatlı hüznü olanaklı.
Sayfa 114Kitabı okudu