Şairin ilk şiirlerini yanlış anımsamıyorsam İtibar dergisinde okumuştum, Lacivert ve Cins gibi dergilerde de nesirleri yayınlanıyordu. Acile Tek Giden isminden de anlaşılacağı üzere yalnızlık duygusunun baskın olduğu şiirlerle dolu bir kitap. Karadağ'ın eril ve sert bir dili var bana göre, bu durum ikinci kitabı "Beni Nereden Vuralım?" da çok daha baskın hissedilir hatta. Muhtemeldir ki kendi başının çaresine bakmayı öğrenmiş her kadının hayatında "eril-baskın" bir dönem olur. Mecburen olur bu, şairin ki bu tür bir yalnızlık biçimi mi bilinmez?
Yalnızlıktan sonra dizelerin içinden başını uzatan ikinci duygu ise "ölüm" bence. Öyle ki bu olguyla anılan birçok kelimeyle bezeli şiirleri; katil, otopsi, intihar, asılmak, iç kanama, mezar, ölüm...
Okunası bir eser kesinlikle ama ikinci eserini çok daha fazla beğendiğimi belirtmeliyim. Bir şiir okuru için bu iyi bir şey ayrıca, şairin gelişimi çok açık çünkü.
Son dönemlerde "Şiir" ve " Buzdokuz" dergilerinde göründüğünü anımsıyorum yanlış değilse...
Meraklısı için, kitabı bitirir bitirmez çalakalem bir şeyler yazdım işte...
