Her işe temiz yürekle baş koyup sonunun sürekli hüsran olması.İyi niyetliliğin onu daha da aşağı çekmesi.Haksızlığa,adaletsizliğe kararlarıyla direnmeye çalışması, vicdanıyla hukukun uyumsuzlugunu görüp asla gerceklestiremeyecegi kararlari fark etmesi. Umutla başladığı isinde ne kadar kötü mekan olsa da daha fazla iyilik yapacağına sebebiyet vermesi nedeniyle sevinç duyması.
Böyle bir adamı rüzgar öyle bir çekiyor ki ,kalkamayacak kadar savuruyor, savurdukca savuruyor acimadan.
Zehra'nın olduğu durum bana hiç yabancı gelmedi.Acıma duygusunun olmaması doğal geldi.Acıma, sonradan kazanılan degil ama sonradan kaybedilen bir şey bence. Aslında ne kadar kaybetse de insan, alevlenecek kadar kül bırakır geri de .Bizi insan yapan da bu zaten.
Kitabın birinci sayfasindan sonuncu sayfasina kadar, cesitli duygular yasayacaginiza garanti verebilirim.
Belki de her olayin bir perde arkasi vardir.Hayat göründüğü kadar basit degil.O kadar karmaşık ki .Böyle bir yaşamda birine karşı kesin bir tavır ne kadar dogru olur bilmiyorum.
Ağlatabilen bir kitap, hem de acı hissiyle.
