Acının Tarihi
Roselyne ReySözler ve Alıntılar
Bir öfke usul usul büyürken kuytuda, yemyeşil bir çayır görünümündedir.
"[Kefaret) pütürlü uyku ve kumaştan gömlek giyerek, iple bağlayarak, zincir taşıyarak tene hissediir bir acı çektirmek söz konusudur; kırbaç kullanarak ya da yaralar oluşturarak ya da başka türlü zorluklara maruz bırakarak bunlar yapılmalıdır. Bu nokrada en uygun görünen ve en az tehlike arz eden acının sadece ere hissedilip kemiklere kadar inmemesidir; böylece kefaret acı ve hafif sakatlıklara neden olur. Bu yüzden dıştan acı veren ama içten ciddi sakatlıkların meydana gelmesine engel olan küçük ipli kırbaç kullanmak daha doğru olur:" Elbette bu muamele manevi yola girmek isteyenler içindir bedene boyun eğdirmek, "nefsi akla itaat etmeye zorlamak" ve böylece günahkâr kişinin kendini yenebileceğini göstermek için fark edilmesi gereken bedenle ilişkisini açığa çıkarır...
Gerçekler!!!
Bu acı çekme korkusu, birçok hasta ve yaralıyı, cerrahları cellat olmakla suçlamaya ve ne pahasına olursa olsun kesi, dağlama va da ateş kullanımından kaçmaya itmiştir...
Katolik öğretinin temel noktası olan bu fedakârlık muhtemelen Diriliş dogmasına o
anlam taşır ama ister fedakarlığa ister ölümden sonraki hayata olan inancı
vurgulayalım, bu ilk olay Hristiyanlar için acıya olan ilişkilerinin şeklini değiştirmiştir. Kurtarıcı acı teması, acı çekenin Mesihle yakınlaştığı günahlarının affedilmesi için acısını sunacağı ya da Tanrı'nın sevdiği kişileri denediği düşüncesi gibi bu temalar Kilise literatüründe tekrarlanan konulardır.
Pare...
O zamandan beri deli ve bilge,
her acının aşırı şiddetli olduğunu düşünerek
acı sözcüğü söylenir söylenmez
bembeyaz kesilirler ve hâlsizleşirler.
Acının öğretebileceği şeylerden
bu yumuşak bedeni muaf tutmak icin
bin bir şehvetli şey, bin bir neşeli sohbet,
bin bir yavan uygulama bu yüzdendir...