“Laleler koparıldıktan sonra bile iki üç santim kadar uzamaya devam eden tek çiçek türüymüş. Onları izledin mi hiç?
Her zaman güneşe doğru uzanırlar, çabalarlar. Solsalar bile çok güçlüdürler. Ve cesur birer gözyaşı gibi dökülürler.”
“Sen bir lalesin, Lo.” Elini tuttum ve sıktım. “Acı içindeyken bile zarifsin. Çabalamaktan da hiç vazgeçmiyorsun.”
Agapi
Uzun zamandır kendimi dinlendirmek yerine beynimin içini dinleyerek kendimden özür dilerim. Ve unuttuğum kitap kokusunu hatırlatmak için yeni bir başlangıç yapıyorum hayatımda...