#okudumbitti
#YaşarKemal
#AğrıDağıEfsanesi
#120sayfa
#NisanAyı4cükitap
"Oy ben nedem nasıl edem
Başım alıp nere gidem
Bu bendeki aşk ile cano cano
Söyle bana nere gidem"
Kitaba başladım kulaklarımda bu türkü, bitirdim yine kulaklarımda bu türkü. Ağrı dağın eteğinde diye başlaması bundaki en büyük etken tabiki. Her ay bir Yaşar Kemal eseri okumaya karar vermekle nasıl doğru bir karar verdiğimi her kitabında biraz daha anlıyorum. Nasıl buram buram Anadolu kokuyor satırları. Nasıl bizden, nasıl içten.... Hele o kendine özgü yazım şeklimi desem, şivesimi bilemedim nasıl zevkli hale getiriyor eserlerini..
"Karanlığa ışığa, her şeye, her şeye akıl erdirecekler, tek insanoğluna güçleri yetmeyecek.. Onun sırrına ulaşamayacaklar"
Gülbahar ve Ahmet'in hikayesi miydi okuduğumuz? Yoksa Sofi ya da Memo'nun hikayesi mi?
" Bir ömürde kırk günlük bir mutluluk... Ölene kadar bütün sevinci bu olacaktı"
Alıntı size salt bir aşk hikayesi, efsane bir aşkın habercisi gibi geldi değil mi??
" Yüreklerinde bir vicdan ağrısı.. Öfke, utanç her geçen gün bir yara gibi yüreklerinde azdıkça azıyordu"
Peki ama neden?.. Onun cevabı kitapta.. Ama şu kadarını söyleyeyim bu eserde vefa var, bu eserde sevda (aşk demiyorum) var, bu eserde birlik, bu eserde kenetlenme var... Bu eserde bir yürek var ki binlerce insanda aynı anda atıyor. Yaşar Kemal
